در روزگاری به سر میبریم که زندگی کردن، چالشهای فراوانی را به همراه دارد. به حدی که گاهی اوقات، چشم دوختن به فیض خدا و یا غرق شدن در مشکلات و نگرانیهای حاصل از آنها، به یک کشمکش دائمی در ما تبدیل میشود. طبیعتا تمام مشغولیتها اشتباه نمیباشند، اما زمانیکه به آنها اجازه میدهیم، توجه ما را از خدا منحرف کنند، تبدیل به یک موضوع آسیب زننده میشوند. جامعه، شغل، زندگی روزمره، روابط اجتماعی، اقتصادی و صمیمی ما، نیازمند توجه کیفی است. این امر مدیریت زمان را به طور فزایندهای چالش برانگیز میکند. در نتیجه، مشغلههای زندگی میتوانند ما را از انضباطهای ایمانی خود منحرف کند.

یک وسیله نقلیه را با سرعتی زیاد در یک جاده، با یک راننده حواس پرت تصور کنید. امکان رخ دادن چندین اتفاق هست؛ ممکن است وسیله نقلیه از جاده منحرف شود، در یک چاله یا گودال بیوفتد و یا سقوط کند و واژگون شود. این را با ایمان خود مقایسه کنیم. در سفر مسیحی خود نیز، با انواع حواس پرتیها مواجه خواهیم شد. این انحرافات میتوانند ما را، به مسیرهای طولانی، صخرهای و ناهموار هدایت کنند و این مسیرهای عجیب و دشوار، در نهایت ما را از خدا دور میسازند.

در زیر به چند مورد که میتوانند باعث حواسپرتی ما شوند، اشاره میکنیم.

۱. رسانه

در حال حاضر یکی از بزرگترین عوامل حواس پرتی برای هر شخص رسانهها هستند. کانالهای تلویزیونی، اینترنت، فیلمها، موسیقی، بازیها، مجلات، پلتفرمهای اجتماعی و… رسانهها بسیار حواسپرتکننده هستند زیرا در خانه، محل کار، خیابان، تلفن همراه و غیره با آنها روبرو هستیم. برای غلبه بر آن، باید در زمانی که صرف آنها میکنیم، منضبط و

هدفمند باشیم. همچنین، ما باید بتوانیم بر خود کنترل داشته باشیم و در هیچ کاری زیاده روی نکنیم.

«آن که بر نَفْس خود مسلط نباشد، شهری بیحصار را مانَد که بدان رخنه کرده باشند.»

امثال ۲۵:۲۸

۲. شغل

در زندگی، شغل انسان بسیار مهم است. خداوند نیز ما را به کار کردن تشویق میکند. اما مشکل زمانی پیش میآید که به حدی درگیر کار میشویم که به اولویت اول ما تبدیل میگردد، و از تمرکز ما بر خداوند مهمتر میشود. بنابراین، نکته کلیدی این است که از گرفتار شدن در وظایف خود و دوری از خدا اجتناب کنیم. ما باید خودمان را آموزش دهیم تا در حین انجام کار و وظایف خود نیز، مراقب انضباط روحانی و رابطه خود با خدا باشیم.

۳. خود

شایعترین ریشه حواس پرتی در زندگی روحانی ما تمرکز کامل بر خود است. وقتی عمده تمرکزمان را بر روی خود و مسائل پیرامون خود قرار دهیم، به راحتی تمرکز خود را بر خدا و ایمانمان از دست خواهیم داد.

خدا ما را بسیار دوست میدارد. او همچنین از ما میخواهد که «خودمان» را دوست داشته باشیم و مراقب خود باشیم. او در کتاب مقدس به ما توصیه کرده است که او را دوست بداریم و همسایگان خود را مانند خودمان محبت کنیم. بنابراین، ما به عنوان یک مسیحی، باید خداوند را با تمامی دل، جان و فکر محبت کنیم و بعد دیگران را همچون خود!

۴. خدمت

حتی خدمت به خدا میتواند، باعث حواسپرتی ما از ایمان شود. مطمئناً، ما در خدمت فکرمان معطوف کار خدا است. اما گاهی اوقات در آرزوی خود، برای اینکه فرزندان خوبی برای او باشیم، از خود او دور میشویم. نمونه بارز این وضعیت مارتا است. وقتی

عیسی مسیح برای ملاقات آنها آمد، از اینکه خواهرش، مریم، در آشپزخانه به او کمک نمیکرد، ناراحت شد. با این حال عیسی به او یادآوری کرد که او را موضوعات بسیاری مضطرب کرده و در واقع باعث حواسپرتی او شده است، در حالیکه اولویت اول ما ارتباط با خدا است، نه کار برای او!

«چون در راه میرفتند، به دهکدهای درآمد. در آنجا زنی مارتا نام عیسی را به خانۀ خود دعوت کرد. مارتا خواهری داشت مریم نام. مریم کنار پاهای خداوند نشسته بود و به سخنان او گوش فرا میداد. امّا مارتا که سخت مشغول تدارک پذیرایی بود، نزد عیسی آمد و گفت: «سرورم، آیا تو را باکی نیست که خواهرم مرا در کار پذیرایی تنها گذاشته است؟ به او بفرما که مرا یاری دهد!» خداوند جواب داد: «مارتا! مارتا! تو را چیزهای بسیار نگران و مضطرب میکند، حال آنکه تنها یک چیز لازم است؛ و مریم آن نصیب بهتر را برگزیده، که از او بازگرفته نخواهد شد.»» لوقا ۳۸:۱۰-۴۲

۵. روابط

روابط ما میتوانند، یکی دیگر از عوامل حواسپرتی در مسیر ایمانی ما باشند. به طور مثال، رابطه با والدین، دوستان، فرزندان، خواهر و برادر، همسر، رئیس، همسایه و غیره.

هر زمان که اجازه دهیم یکی از این روابط مهمتر از رابطه با خدا شود، حواسمان از اولویت اصلی ما که ایمانمان است، پرت شده است. درست است که روابط بسیار مهم هستند، اما مهمتر از هر ارتباطی، رابطه ما با خداست و باید در اولویت زندگی ما باشد.

به یاد داشته باشیم: «شما قبل از هر چیز برای به دست آوردن پادشاهی خدا و انجام خواستههای او بكوشید، آن وقت همهٔ این چیزها نیز به شما داده خواهد شد.» متّی ۳۳:۶

۶. نگرانیها

نگرانی یکی از بزرگترین عوامل حواس پرتی است و در واقع می تواند، مانع رشد ایمان مسیحی ما بشود. در متی 6، عیسی مسیح به وضوح بیان میکند که ایمانداران نباید نگران باشند.

««پس به شما میگویم، نگران زندگی خود نباشید که چه بخورید یا چه بنوشید، و نه نگران بدن خود که چه بپوشید. آیا زندگی از خوراک و بدن از پوشاک مهمتر نیست؟ پرندگان آسمان را بنگرید که نه میکارند و نه میدِرَوَند و نه در انبار ذخیره میکنند و پدر آسمانی شما به آنها روزی میدهد. آیا شما بس باارزشتر از آنها نیستید؟ کیست از شما که بتواند با نگرانی، ساعتی به عمر خود بیفزاید؟ «و چرا برای پوشاک نگرانید؟ سوسنهای صحرا را بنگرید که چگونه نمو میکنند؛ نه زحمت میکشند و نه میریسند. به شما میگویم که حتی سلیمان نیز با همۀ شکوه و جلالش همچون یکی از آنها آراسته نشد. پس اگر خدا علف صحرا را که امروز هست و فردا در تنور افکنده میشود، اینچنین میپوشانَد، آیا شما را، ای سستایمانان، بهمراتب بهتر نخواهد پوشانید؟ «پس نگران نباشید و نگویید چه بخوریم یا چه بنوشیم و یا چه بپوشیم. زیرا اقوامِ بتپرست در پی همۀ اینگونه چیزهایند، امّا پدر آسمانی شما میداند که بدین همه نیاز دارید. بلکه نخست در پی پادشاهی خدا و عدالت او باشید، آنگاه همۀ اینها نیز به شما عطا خواهد شد. پس نگران فردا مباشید، زیرا فردا نگرانی خود را خواهد داشت. مشکلات امروز برای امروز کافی است!» مَتّی۲۵:۶-۳۴

برای جلوگیری از این اتفاق، آنچه عیسی مسیح میگوید را انجام دهیم: «… نخست در پی پادشاهی خدا و عدالت او باشید…» وقتی به جای همه چیزهایی که باید نگران آن باشیم، به عیسی مسیح چشم دوخته باشیم، امید و شادی بیشتری را تجربه خواهیم کرد و صلح و سلامتی که از ایمان مسیحی ما حاصل میشود، بر ما قرار خواهد گرفت.

چگونه از حواسپرتی در ایمان مسیحی خود اجتناب کنیم؟

حواس پرتیها، در طول سفر مسیحی ما، اجتناب ناپذیرند. با این حال، چندین راه وجود دارد که از طریق آنها میتوانیم بر ایمان خود متمرکز بمانیم.

از زندگی “عیسی مسیح” بیاموزیم

عیسی مسیح، برترین الگوی ایمان ما در تمام تاریخ کتاب مقدس است. او نیز در دنیای گناه آلود زندگی میکرد؛ با این حال، تا پایان بر اراده خدا متمرکز ماند. همچنین، او تمام آنچه در نقشه پدر بود را تکمیل کرد.

حواس روحانی خود را کنترل کنیم

حواس چشم و گوش روحانی خود را با کلام خدا هماهنگ کنیم، به صداهای دنیا توجه نکنیم، بلکه از طریق کلام خدا تنها بر صدای او تمرکز کنیم و توصیههای دنیا را فراموش کنیم، خصوصاً زمانیکه با کلام خدا همسو نیستند.

مصمم باشیم

عزم خود را برای به پایان رساندن مسابقه جزم کنیم، اراده خود را هر روز با تعمق در کلام خدا تقویت کنیم و اجازه دهیم روح خدا ما را هر روزه رهبری کند. به این ترتیب، توجه ما معطوف خدا و اهداف او برای زندگیمان خواهد بود.

مشارکت داشته باشیم

ما یک خانواده بزرگ در مسیح داریم، که باید با این خانواده الهی، در ارتباط باشیم و با هم، کلام خدا را به اشتراک بگذاریم. برای یکدیگر دعا کنیم، مخصوصاً در مواقع سخت و دشوار، نسبت به هم محبت بیشتری داشته باشیم.

چشم انداز داشته باشیم

سفر مسیحی ما باید یک چشم انداز داشته باشد. از خداوند بخواهیم که اراده خود را برای زندگیمان به ما نشان دهد و ما را به سمت آن هدایت نماید. به این ترتیب، تمرکز ما بر روی موضوعاتی که بیشترین اهمیت را دارند، قرار میگیرد و در سفر مسیحی خود با ایمان به سمت چشماندازی که خدا بخشیده حرکت میکنیم.

«آنجا که رؤیا نباشد، مردم افسارگسیخته میشوند؛ اما مبارک است آن که شریعت را نگاه میدارد.» امثال ۱۸:۲۹

به خود غذای روحانی بدهیم

روح خود را روزانه با کلام خدا تغذیه کنیم. برنامه های تلویزیون مسیحی را تماشا کنیم، به سرودهای کلیسایی گوش دهیم. روی سایر منابع مسیحی سرمایه گذاری زمانی کنیم، که اینها برای بنای ایمان ما مفید هستند.

در این عصر پربار اطلاعات، عوامل حواس پرتی متفاوتی میتوانند به سادگی ذهن شخص را تحت تأثیر قرار دهند. در حالیکه برای یک ایماندار ضروری است که به دنبال راههای مفیدی برای رفع این حواس پرتیها باشد. آگاهی به این موضوعات به ما کمک میکند تا تمرکزی درست و تزلزل ناپذیر بر کلام خدا و ایمان خود داشته باشیم.