عطر و بو یکی از مهم‌ترین ابزار تاثیرگذاری و تاثیرپذیری از دیگران است که هم می‌تواند دیگران را از ما دور کند و هم به ما جذب کند. حتما برای همه‌ی ما اتفاق افتاده است که شخصی آراسته و خوش لباس را از دور می‌بینیم اما همین که به او نزدیک می‌شویم و اون دهان باز می‌کند تا سخن بگوید، بوی دیگری به مشام ما می‌رسد و سبب خراب شدن تمام تصورات ما از او می‌شود.
اگر بوی ما، بوی نامطبوع غرور و خودبینی و یا افسردگی و حزن باشد مردم را از ما دور می‌کند. وقتی دهان شخصی باز می‌شود که از آن صدای شکست، تاریکی و افسردگی می‌آید مانند این است که از خود بویی ساتع می‌کند که طرف مقابل و یا شنونده را از خود می‌راند
در باب ۶ کتاب پیدایش می‌بینیم تمام آن طوفان و خرابی و مرگ و میر از یک بو شروع شد، بوی تعفن فساد.
مزمور ۱:۵۳ نیز می‌فرماید وقتی خدا را انکار می‌کنیم بوی فساد می‌گیریم
اما چگونه می‌توان این بوی نا مطبوع را از میان برداشت؟
کلام خدا در کتاب پیدایش۲۱:۸ می‌فرماید به محض اینکه از کشتی بیرون آمدند نوح برای خدا قربانی گذرانید و خدا برای نخستین بار بوی خوش بوئید. بوی اطاعت، قدر دانی و شکرگزاری.
در خروج۱۸:۲۹ می‌بینیم خدا به موسی می‌گوید قربانی بگذرانید و عطر خوش بویی در مذبح باشد.
ما نیز وقتی با مسیح گام بر می‌داریم در موکب ظفر و پیروزیِ او، با کسی که محبت او شفا دهنده و حیات بخش و تبدیل کننده است، عطر خوش‌بوی معرفت و شناخت و شخصیت او را به شخصیت خود اضافه می‌کنیم.
اگر در حضور خدا فروتن شویم و نگذاریم خدا در ما کار کند نخواهیم توانست عطر خود را عوض کنیم و عطر خوش بوی مسیح را در بر کنیم.