«امّا ثمره‌ای كه روح‌القدس به بار می‌آورد: محبّت، خوشی، آرامش، بردباری، مهربانی، خیرخواهی، وفاداری، فروتنی و خویشتنداری است كه هیچ قانونی كه برخلاف چنین كارها باشد، وجود ندارد.» غلاطیان ۲۲:۵-۲۳ 

 کلام خدا سراسر به ما طریق مهربانی را می‌آموزد و ما را به رفتار محبت‌آمیز فرا می‌خواند. به طور مثال در رساله افسسیان می‌فرماید: 

«هر گونه تلخی، خشم، عصبانیت، فریاد، ناسزاگویی و هر نوع بدخواهی را از خود دور کنید. با یکدیگر مهربان و دلسوز باشید و همان‌گونه که خدا شما را در مسیح بخشوده است، شما نیز یکدیگر را ببخشایید.» افسسیان ۳۱:۴-۳۲ 

مهربانی بسیار اهمیت دارد. 

روانشناسان در مطالعه بر روی 37 فرهنگ در سراسر جهان، از ۱۶۰۰۰ نفر در مورد مطلوب ترین ویژگی‌های اخلاقی سوال نمودند و اولین انتخاب مهربانی بود.  آنها داده‌های بسیاری از دهه‌ها تحقیقاتشان جمع‌آوری کردند  و دریافتند که مهربانی برای یک اتحاد پایدار ضروری‌ترین اصل است. 

مهربان بودن، نه تنها از نظر اخلاقی عملی بسیار حائز اهمیت است، بلکه برای سلامت جسمی و روان ما نیز مفید است. روانشناسان دریافته‌اند که انجام اعمال محبت آمیز، باعث افزایش شادی و تندرستی می‌شود و حتی با مزایای سلامت جسمی، از جمله کاهش فشار خون و آرامش قلب و سلامت مغز مرتبط است. طبق نظریات محققان روانشناس، هر عمل کوچکی از مهربانی، مانند نوازش حیوان، یا آوردن قهوه برای یک همکار، و محبت‌های بزرگتر، مانند کمک به دیگران در زمینه‌ها و اشکال گوناگون، همگی باعث افزایش تندرستی و بهزیستی می‌شوند.  

نکته دیگر اینکه، حتی یادآوری مهربانی روزانه‌ای که انجام داده‌ایم و احساس می‌کنیم که اعمالمان تأثیر مثبتی بر دیگری داشته‌اند، باعث مزایای بیشتری بر جسم و روانمان می‌شود. به طور کلی مهربانی، به عنوان یک پژوهش محبوب در دهه اخیر بین روانشناسان بوده است و گزارشات و مقالات روانشناختی، سرشار از مطالعات در مورد تأثیرات مهربانی کردن به ویژه بر تندرستی هر دو شخص است. 

اما مهربانی چیست؟ 

 کلمه یونانی مهربانی chrestotes است. به معنی “مفید” می‌باشد. 

اصطلاح یونانی مهربانی (chrestotes) که در غلاطیان آورده شده و ۱۰ مرتبه در عهد جدید آمده است. ابتدا به مفید بودن یا اثربخشی، و در مفهوم اخلاقی‌اش به بلوغ و تعالی رفتاری اشاره دارد. این بدان معنی است که مهربانی شامل عمل است.  افراد واقعاً مهربان به طور فعال به دنبال فرصت‌هایی برای نشان دادن مهربانی هستند. 

مهربانی که عیسی مسیح  انجام می‌داد، برای فرهنگ آن زمان، عملی غیر معمول و رادیکال تلقی می‌شد. مهربانی او، غالباً نسبت به افرادی که با آنها خوب رفتار نمی‌شد، از جمله بیماران، فقرا و طردشدگان اجتماعی بود. او آنها را شفا داد، با آنها دعا می‌کرد و به آنها خوراک می‌داد. درست مانند عیسی مسیح، ما باید مهربانی را تمرین کنیم. ما باید عیسی را  که بزرگ‌ترین نمونه مهربانی را به تصویر کشید، الگوی خود قرار دهیم. 

 مهربانی یعنی انجام کاری و انتظار نداشتن پاسخی در قبال آن!  مهربانی یعنی احترام و کمک کردن به دیگران بدون توقع تلافی یا پاداش! زمانی کمک ما دلالت بر مهربانی دارد که با هدایت روح خدا، بدون توجه به اینکه در پاسخ، مورد محبت قرار خواهیم گرفت یا مورد آزار و اذیت، این کار را انجام دهیم. 

مهربانی اگر در دل رشد کند، می‌تواند تقدس شخصی ما را افزایش دهد. اما فراموش نکنیم، که اعمال محبت آمیز، باید صادقانه و واقعی باشند.  مهربانی کاذب و محاسبه شده، نه تنها تاثیری بر خود شخص و رشد روحانی‌اش ندارد، بلکه به راحتی برای دیگران قابل تشخیص می‌باشد. به همین دلیل است که ما باید از روح القدس فضیلت مهربانی را دریافت کرده و دعا کنیم و همواره در تلاش برای شکوفا کردن آن بکوشیم. 

مهربانی یک قدرت است. 

اغراق نیست اگر بگوییم، مهربانی اصیل، این قدرت را دارد که زندگی دیگران را تحمل پذیرتر کند، دردهایشان را کمتر کند، عزت نفس آسیب دیده را در افراد ترمیم کند و حتی شادی و خوشی را در روان آنها ایجاد کند؛ زیرا قدرت فوق العاده‌ای در مهربانی است!  

مهربانی، صرفا کلمات محبت آمیز نیست، بلکه مهربانی عمل می‌کند. اگر می‌خواهیم عملا در این فضیلت رشد نماییم: 

۱- با هیچ‌کس با بی‌مهری صحبت نکنیم. 

۲- در مورد هیچ‌کسی با بی‌مهری تفکر نکنیم. 

۳- با هیچ‌کسی با بی‌مهری رفتار نکنیم. 

 کلام خدا در نامه یعقوب رسول این را مطرح می‌کند. 

«ای برادران، چه فایده دارد اگر كسی بگوید: «من ایمان دارم.» ولی عمل او این را ثابت نكند؟ آیا ایمانش می‌تواند او را نجات بخشد؟ پس اگر برادری یا خواهری كه برهنه و محتاج غذای روزانهٔ خود باشد، نزد شما بیاید و یكی از شما به ایشان بگوید: «بسلامت بروید، و گرم و سیر شوید.» چه چیزی عاید شما می‌شود؟ هیچ، مگر آنكه احتیاجات مادّی آنها را برآورید. همین‌طور ایمانی كه با عمل همراه نباشد، مرده است.» یعقوب ۱۴:۲-۱۷  

 شاید با شنیدن جملات پرمهر شخصی نسبت به شخص دیگری که در تنگنا قرار دارد، نتیجه گیری کنیم که او مهربان است. در حالی‌که، مهربانی حقیقی، ما را وادار به عمل می‌کند!  مهربانی، به عنوان میوه روح القدس، باید ما را به رفتار محبت‌آمیز نسبت به دیگران برانگیزد. شخص مهربان، تشخیص می‌دهد که همسایه، دوست، عضو خانواده، کلیسا یا یک غریبه، دارای مشکلات جسمی، روانی یا نیاز اجتماعی یا معنوی است و سپس به نوعی به رفع آن نیاز کمک می‌کند. 

 مهربانی نیازمند یک فرآیند رشد است. 

بدین صورت نیست که ما صبحی از خواب بیدار شویم و بگوییم، «خوب من از امروز، مهربان خواهم بود!» بهترین نیت‌ها هم اگر صرفا با اکتفا به قدرت خود انجام شوند، شکست خواهند خورد. پولس رسول، مهربانی را میوه روح نامید؛ زیرا بدون ادامه کار روح خدا در ما، نمی توان آن را به طور مؤثر رشد داد. 

 غیرممکن است که مهربانی را همانطور که در غلاطیان 5:22 توصیف شده است، تنها به تلاش خودمان به دست آوریم. یک قلب جدید و به همراه آن، یک فرآیند رشد لازم است که تنها زمانی اتفاق می‌افتد، که ما به روح القدس تسلیم باشیم و از او اطاعت کنیم.   

روح خدا قادر است، تغییرات مثبت شخصیتی را که در روابط ما منعکس می‌شود، در ما ایجاد کند و با همکاری ما پرورش دهد. 

لیستی از اعمال مادی و معنوی محبت‌آمیز را در نظر بگیریم.  اینها اگر با انگیزه و نیت صحیح که عشق خالصانه به خداست، انجام شوند، مهربانی ما را متجلی می‌سازند. عیسی مسیح بود خود این موهبت را به ما داد، تا بتوانیم با دیگران مهربان باشیم و آنها را به سوی او و به سوی نجات ابدی هدایت کنیم. خدا مهربانی خود را در عیسی مسیح، در کمال فروتنی به ما نشان داد. 

بنابراین اعمال مهربانی در کلام خدا و کتب و نوشته‌های مسیحیان تاریخ را به خاطر بسپاریم و فراموش نکنیم که همه اینها محبت پدر آسمانی است که برای ما، مقدر و میسر فرموده است. در این باب دعا کنیم و از او بخواهیم تا اشتیاق، آرزو و توانایی انجام اعمال سرشار از مهربانی را به ما عطا فرماید.