چرا کریسمس را جشن میگیریم؟
جشن میلاد، تنها سالروز تولد یک شخص نیست؛ بلکه، ما «خدا با ماست» را جشن میگیریم! این جشن، جهت یادآوری و درک این موضوع میباشد، که حضور پر از عشق و وفاداری خدا در میان ما ساکن است، و این که ما خوانده شدهایم آن عشق و وفاداری را به دیگران نیز منتقل کنیم، و شاهدانی برای کلام زنده و حیات بخش خدا باشیم.
خداوند، از ابتدا به راههای بسیاری برای برقراری ارتباط با ما دستان خود را وارد خلقتش کرده است. اگر عهد عتیق را در کتاب مقدس مطالعه کرده باشیم، اوج ارتباط خدا با ما در عهد عتیق، زمانی بود که خدا با موسی نبی، در کوه سینا عهد بست. با اینحال، ما همچنان گناه کردیم، خداوند از طریق انبیا ما را بازخوانی کرد، اما تنها تعداد کمی از مردم به انبیا توجه کردند.
در تمام قرون عهد عتیق، خدا مانند یک عاشق ما را دنبال میکند و در پی این ارتباط عاشقانه است، اما ما عهد شکن بودهایم. بنابراین، خدا عهدی ناگسستنی و جدید با ما میبندد. در این عهد جدید، خدا به مانند ما گوشت و استخوان شد و در شخص عیسی، جان خود را داد تا ما یک بار برای همیشه دعوت او را بپذیریم و از مردگان برخاست که تا به ابد قوم او باشیم. «عیسی» نقطه اوج رسیدن ما به خدا بود.
همانطور که در انجیل یوحنا باب یک آیه ۱۴ میخوانیم:
«كلمه انسان شد و در میان ما ساكن گردید. ما شكوه و جلالش را دیدیم، شكوه و جلالی شایستهٔ فرزند یگانهٔ پدر و پر از فیض و راستی.»
آغاز و پایان
کریسمس، نقطه پایانی یک دوره انتظار است، که خیلی از ما به عنوان فصل ظهور یا ادونت میشناسیم. از این نظر کریسمس، تحقق پایانی است که چهار هفته انتظار به سوی آن پیش میرفت. اما این روز، تنها پایان یک دوره نیست! بلکه در واقع کریسمس یک آغاز است که نوع دیگری از پایان را هم در خود دارد. به تعبیر کتاب مکاشفه و ایمان ما ، «او آلفا و امگا است.» او هم شروع است، هم پایان دهنده است.
فیلسوف برجسته مسیحی توماس آکویناس در کتاب Summa Theologica میگوید: “یکی از راههای ورود عمیقتر به راز تنگیری خداوند، در نظر گرفتن این است که کریسمس یک آغاز است برای مسیح جسم شده، برای هر یک از ما و برای همه کلیسا. جشن میلاد مسیح آغازی برای هر یک از ماست.”
بنابراین، ما در وهله اول، فیض تجسم خداوند ما عیسی مسیح و سپس، از طریق صلیب او، پاکی از گناهان را جشن میگیریم. دلیل شادی ما تجسم، پیروزی بر صلیب، رستاخیز مسیح و حیات جاودانی که به ما بخشیده است، میباشد. این معنای کامل کریسمس است، مسیری از بیت لحم تا جلجتا! و فراتر از آن که سعادت بیپایان حیات جاویدان و زیستن در حضور اوست، «عیسی مسیح» برای این به دنیا آمد.
محبت خدای عظیم
تجسم مسیح، عظمت و بزرگی خدا را نشان میدهد. خداوند ما خدای ازلی است که با تجسم خود نشان داد:
او خدایی حاضر است و نه خدایی دوردست!
خدایی فروتن است، و نه خدایی خودخواه و جنگجو!
خدایی است که بسیار والاتر از درک ماست و راههای او راه ما نیست، نه خدایی که بتوانیم آن را در محدوده ذهن خود درک و کنترل کنیم!
و نیز او خدایی است که ما را با خون خود فدیه میدهد، نه خدایی که ما را در گناه رها میکند!
زیرا او حقیقتا عظیم است.
ما ایمانداران از فرهنگها، زبانها، نژادها و تجربیات مختلف میباشیم. با این حال، همه ما فرزندان خدا هستیم که به شکل او ساخته شده و به ضیافت نجات از طریق خون پسر یگانه او دعوت شدهایم. مانند مریم که به خدا آری گفت، ما نیز دعوت شدهایم تا به رستگاری ابدی آری بگوییم. باشد که همانطور، که برای جشن میلاد خداوند آماده میشویم، پدر آسمانی را شکر گوییم، که قلب خود را از طریق عیسی، به ما نشان داد و ما را با محبت دعوت نمود، تا هرچه بیشتر به او نزدیک شویم.
واژه کریسمس
این واژه از کلمه انگلیسی میانه Cristemasse میآید؛ که از انگلیسی قدیمی Cristes Maesse گرفته شده است. عبارتی که به معنای “عشای مسیح” است و اولین بار در سال ۱۰۳۸ ثبت شد.
لئوی کبیر در موعظه خود در قرن پنجم، در جشن میلاد مسیح، گفت: “… ما در ستایش تولد منجی خود، درمییابیم که شروع زندگی خود را جشن میگیریم. زیرا تولد مسیح، سرچشمه زندگی برای همه مسیحیان است و تولد سر، تولد بدن است.”
مسیح با بدن و خون مقدسش در میان ما است و از این مکان با ما به هر آغازی که فردا و هفتهها و ماههای آینده با آن روبهرو شویم، خواهد آمد.
«کریسمس» روز امید است! امروز«مسیح» متولد شد! امروز ما از نو متولد شدیم. امروز کلیسا با زندگی جدید سرشار شده است.
جلال بر خدا در اعلی علیین
آمین
بسيار مفيد و آموزنده بود، شكر بر تجسم خداوند و آغاز دوباره اي كه به ما بخشيده شد.
سپاسگزارم كه با حكمت و استفاده از منابع عالي، اين مقالات را تهيه ميكنيد و در دسترس عموم قرار ميدهيد.
فيض و بركت مسيح با شما 🙏🏼❤️