در کلام خدا می خوانیم که یک دایالوگ بین اشعیا و آحاز صورت می گیرد و اشعیا از آحاز می خواهد که برای اینکه حقانیت پیام الهی برای آحاز ثابت شود از خداوند طالب یک نشانه باشد ، و می بینیم که آحاز می گوید که نخواهم طلبید و خداوند را نخواهم آزمود ، چرا ؟ زیرا می ترسید که خداوند چیزی را از او بخواهد که بر خلاف میل و باور او باشد، ترس از این داشت که اختیار امور را از دست داده و آن را به خدا بدهد و در چنین شرایطی این سوال پیش می آید که من انسان به چه چیزی چسبیده ام ؟ چه چیزی در زندگی به من جهت می دهد ؟ چه چیزی من را در بر گرفته است ؟ خداوند ما را دعوت می کند که به او اعتماد کنیم ، ما به او ایمان داشته باشیم و به عنوان نمونه زمانی که رسال اول پطرس و دوم پطرس را در کتابمقدس می خوانیم ، این اطمینان را به می دهد ( همه نگرانی های خود را به من بسپارید .)این خدا ، خدایی که خودش را بر ما مکشوف می سازد به ما می گوید : تمام نگزانی های خودت را به من بسپار، رساله های تیموتائوس به رسالات شبانی معروف است و این نشان می دهد که این رسالات خطاب به یک شخص نوشته شده است ، خطاب به من ، شما ، ما ، قوم خدا نوشته شده است و باید با دقت و جدیت آن را بخوانیم و برای زندگی خود به کار ببندیم و ما در این نامه می بینیم که پولس رسول ، نگرانی هایی را که با آن دست و پنجه نرم می کرد را بیان می کند ، در حقیقت بیان می کند که خودش در کجای داستان قرار گرفته است ، و تمام تجربیاتی که قوم با خداوند داشته را برای آنها یادآوری می کند ،

به همراه : کشیش ساسان توسلی و شبان امیر جوادزاده
واعظ میهمان : امیر پریاری
رهبر پرستش : آنیتا