هر وقت که به خدا بگوییم یا با رفتارمان نشان دهیم که محبت او کافی نیست ، تائید دیگران ، مقام و القاب روحانی و غیره برای ما مهم است ، آن موقع ما هم یک فرزند گمشده هستیم ، باور داشته باشیم که مهم ترین حقیقت زندگی صدای پدر است که می گوید فرزند محبوبم دوستت دارم ، بیایید یقین داشته باشیم که لبخند خدا برای ما کافی هست و تنها آغوش بی شرط و شروط ، آغوش پدرانه خداوند است اگر نتوانیم که عصبانیت را کنترل کرده و به حضور خدا ببریم نیاز هست که یک بازنگری داشته باشیم و به حضور خداوند رفته از خداوند کمک بخواهیم که بتوانیم خشم خود را کنترل کنیم و یکی از علائم دیگر در اشتباهات ما در فرزند خدا بودن غر غر و شکایت و حسادت می باشد و متاسفانه این خصوصیات در کلیساهای ما خیلی دیده می شود پس نیاز است که یک بازنگری داشته باشیم ، با دقت به این ضعف ها توجه داشته ، دائم در خودمان نگه نداریم بلکه به حضور خداوند بیاوریم و فقط در ظاهر مطیع و در قلب از خدا دور نباشیم بلکه با تمام قلب از خدا اطاعت کنیم و با تمام قلب از خداوند اطاعت کرده و عاشق او باشیم و به فداکاری ف خدمت و لیاقت خود افتخار نکنیم بلکه به خداوند افتخار کرده ، خودمان را در آغوش خدا رها کنیم و بخواهیم که رضایت خدا را داشته و از محبت خدا لبریز شده ، این محبت را به دیگران هم انتقال دهیم بیاییم جشن و شادی و شکرگزاری را در زندگی مسیحی خودمان تقویت کنیم و وفاداری را در مسیح جشن بگیریم به جای سپری کردن وقت و وزندگی خودمان در حسادت ، رقابت و اخلاقیات سمی که به ما و ایمانمان آسیب وارد می کند

به همراه : کشیش ساسان توسلی و شبان امیر جوادزاده
واعظ : کشیش دکتر ساسان توسلی
رهبران پرستش: خواهران شیوا و کیانا