اهمیت وفاداری (بخش اول) 

آوریل 26, 2023مقالات

وفاداری، یکی از اصلی‌ترین فضایل مطرح در جوامع بشری می‌باشد، که همواره مورد بررسی در مکاتب اخلاقی قرار گرفته است. همه انسان‌ها در زندگی عملی و نظـری خـود، صاحب نظران و اندیشمندان در طی مباحث نظری، و نیز ادیان و مکاتب الهی در هدایت‌گری انسان، به مطلوب ساختن زندگی و استفاده بهینه از آن نظر داشته‌اند. زندگی مطلوب، در تمامی تفاسیر و معانی آن، وقتی فراهم می‌شود، که شخص، دارای فضیلت وفاداری باشد. 

گویی شرط لازم برای ادامه حیات و زیستن در هر قالب و الگویی، مستلزم مجموعه‌ای از احکام و قوانین اجتماعی، اقتصادی، حقوقی، اخلاقی و دینی است. صرف نظر از آن که فرد معتقد به چه آیینی باشد و خوب و بد را چه بداند، وفاداری، اصلی بسیار مهم است؛ که بدون آن، زندگی، بی‌معنا و تحقق اهداف، غیرممکن می‌باشد. 

بدین جهت، در طول تاریخ  بـه شـدت بـا پیمان شکنان و سوگند شکنان، مخالفت شده است. چنانکه در حماسه‌های بزرگ جهان نیز ریشه بسیاری از حوادث و جنگ‌ها، نقض پیمان و بی‌وفایی شناخته شده است. 

وفاداری در عشق 

ثابت‌قدمی و حمایت: 

 وفاداری به این معناست که در پستی و بلندی‌ها در کنار کسی باشی و بدون توجه به شرایط در کنارش بمانی. وفاداری شامل پذیرفتن و دوست داشتن کسی همان‌گونه که هست، و تهدید نکردن به ترک او در صورت چالش‌برانگیز شدن شرایط است. اشخاص وفاداری خود را با تاب آوردن طوفان‌های زندگی، ارائه حمایت و حفظ آن نشان می‌دهند. 

ثبات: 

 وفاداری به معنای ثابت بودن در رفتار و توجه به دیگری است. مهم است که قابل اطمینان و اعتماد باشید، کسی که می‌توان بر روی حضورش حساب کرد. وفاداری همچنین شامل رفتار مداوم با فرد مقابل با مهربانی، انصاف و روحیه سخاوتمندی است. 

صداقت و شفافیت: 

 آسیب‌پذیر بودن و پنهان نکردن بخش‌هایی از هویت یا بخشی از زندگیتان جنبه‌های مهم وفاداری است. افرادی که افکار و احساسات خود را به اشتراک می‌گذارند، تمایل به شناخته شدن و شناخت دیگران را به شیوه‌ای واقعی و آشکار نشان می‌دهند. 

 کتاب مقدس 

کوتاه ترین مزمور در کتاب مقدس فقط دو آیه دارد. این مزمور دعوتی است برای تمام انسانها تا خدا را به خاطر محبت و وفاداری به وعده‌هایش تسبیح بخوانند. 

«ای تمامی قومها، خداوند را سپاس گویید! ای تمامی مردم، او را ستایش کنید، زیرا محبّت پایدار او بر ما بسیار عظیم و وفاداری او بی‌پایان است. خداوند را سپاس باد!» مزمور ۱:۱۱۷-۲ 

محبت و وفاداری نشانه‌های الهی هستند که در تمام مناسبات خدا با بشر یافت می‌شود. این نشانه‌های الهی، عهد و خلقت جدید را بیان می‌کنند. یعنی آنها دلیل آفرینش انسان و دنیایش، دلیل پیوند مستحکم و پایدار قوم برگزیده با خدا و تکامل انسان هستند. تکاملی که در پیوندهای جدید مبتنی بر محبت خدا به وسیله پسر یگانه او بوجود می‌آیند. 

كلمات عبری chesed (محبت) و emeth ( وفاداری) مکرراً در کتاب مقدس با هم ذکر شده‌اند، تا قدرت استواری و دوام محبت واقعی خدا را برسانند. 

رسالات پولس رسول 

تیموتائوس (از مسیحیان قرن اول، که مسئولیت نظارت بر چند کلیسا را داشت) از شرایط کلیساهای افسس خرسند نبود و تیتوس (از مسیحیان غیر یهودی قرن اول، که ناظر کلیسای جزیره کرِت بود) در جزیره کرت، در شرایط سختی به سر می‌برد. پولس به هر دو آنها نوشت که وفادار باشید، خیلی زود است که مسئولیت را رها کنید. همین‌طور فیلیمون (از مسیحیان قرن اول) با فرار غلامش اونیسیموس دچار گرفتاری زیادی شد، و نصیحت پولس او را تشویق کرد تا با حل شایسته مشکلش به خدا وفادار بماند. پولس، در نامه خود به تیموتائوس، نیز در مورد کسانی که وفادار نیستند هشدار می‌دهد. (دوم تیموس ۱:۳-۵). 

Pistos لغت یونانی به معنی «وفادار» می‌باشد؛ که دست کم هفده مرتبه در سه نامه پولس به کار برده شده ‌است. موضوعی که سرلوحه تمام فصول این سه رساله می‌باشد، عبارت است از : وفاداری به کلام خدا، وفاداری به مسئولیت خود و وفاداری به آنان که خدمت روحانی می‌کنند. 

به سبب صداقت و وفاداری پولس بود، که خدا بشارت مژده انجیل را به او سپرد. با اینکه وی یک رهبر یهودی بی‌ایمان و بی‌اعتنا به انجیل بود، ولی وجدان خوب و پاکی داشت و مطابق آنچه شریعت انتظار داشت زندگی می‌کرد.  

در بخشی از موعظه سر کوه در انجیل متی، عیسی مسیح، در باب فریب انبیای دروغین هشدار می‌دهد. (متی ۱۵:۷-۲۰). و در طی این بخش، دو بار به ابزاری برای تشخیص آنها، تأکید می‌کند، که شناخت یک درخت از میوه‌اش است: 

«بنابراین شما آنها را از میوه‌هایشان خواهید شناخت.» متّی ۷:۲۰  

 بررسی وجود میوه خوب یا نبود آن در رفتار روزمره فرد، ابزار ارزشمندی برای خودآزمایی است.  پولس در نامه خود به غلاطیان فضائل میوه روح را بر می‌شمارد:  

«امّا ثمرۀ روح، محبت، شادی، آرامش، صبر، مهربانی، نیکویی، وفاداری، فروتنی و خویشتنداری است. هیچ شریعتی مخالف اینها نیست.» غلاطیان ۲۲:۵-۲۳  

 در مسیحیت، وفاداری به معنای ماندن در عهدی است، که خدا با انسان می‌بندد و به‌ واسطه آن، شخص نجات ابدی می‌یابد. توانایی ماندن تا به روز آخر، نشانه وفاداری شخص می‌باشد. انسان مومن، قابل اعتماد است. او مسئول است. وجود فضائل ثمره روح، به معنای زندگی صادقانه یک مسیحی واقعی است.   

وفاداری به عبارتی، ثبات در عهد و بیعت و ایمان، همچنین دقت در حفظ آنچه به شخص مسیحی سپرده شده است، می‌باشد. وفاداری میوه روح است. به این معنا که نتیجه کارکرد روح خدا، در مسیحیان می‌باشد. از دیدگاه پولس، تنها راه برای داشتن یک زندگی مقدس در مسیح، تکیه و پیروی از روح خدا است.  (غلاطیان۵: ۱۶، ۲۵). 

با ما همراه باشید تا در بخش دوم مبحث «اهمیت وفاداری»، به این موضوع که «چگونه در روابط خود وفادار باشیم» و نیز دیدگاه «کلام خدا در باب وفاداری»، بیشتر بپردازیم. 

منابع: 

وفاداری خدا، مادر کاترین سولیوان 

وفادار باشید، وارن ویرزبی 

روانشناسی ماروم، مبینا مقدم 

تبیین طبیعی وفاداری در نظام اخلاقی، نفیسه ساطع 

Covenantal Apologetics, k. Scott Oliphint 

این مطلب را با دوستانتان به اشتراک بگذارید

«پس بگذارید نور شما بر مردم بتابد تا کارهای نیکتان را ببینند و پدر شما را که در آسمان است، بستایند.» مَتّی ۱۶:۵

1 Comment

  1. Katrin

    متشكرم از خدمات وفادارانه شما كه هميشه باعث بركت و بناي ايمان ماست.
    حقيقتاً مسائل مهم را در نظم و به زيبايي بيان ميكنيد و خيلي تأثيرگزار هستند.
    با اشتياق در انتظار مقاله بعد هستم.
    خداوند بركتتون بده 🙏🏼🌷

    Reply

Submit a Comment

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *