حضور خدا با ما در رنج ها و سختی ها 

« کسانیکه بوسیله روح خدا هدایت میشوند فرزندان خدا هستند. زیرا آن روحی که خدا به شما داده است شما را برده نمیسازد و موجب ترس نمیشود بلکه آن روح شما را فرزندان خدا میگرداند و ما به کمک این روح در پیشگاه خدا فریاد میکنیم: ابا؛ ای پدر. روح خدا با روح ما با هم شهادت میدهند که ما فرزندان خدا هستیم و اگر فرزندان او هستیم در آن صورت؛ وارث- یعنی وارث خدا و هم ارث با مسیح نیز هستیم و اگر ما در رنج مسیح شریک هستیم در جلال او نیز شریک خواهیم شد.» رومیان ۸ : ۱۴- ۱۷ 

زندگی ما انسانها سراسر فراز و نشیب است و در کوران ها و آرامی های زیادی قرار خواهیم گرفت که بسته به تفاوتهای شخصیتی هر کدام از ما عکس العمل های متفاوتی را از خود بروز میدهیم. بعضی در خود فرو میروند و غم و اندوه این دوران را به تنهایی حمل میکنند و بعضی دیگر به طرق مختلف آنرا به اشتراک میگذارند اما باید توجه داشت که عملکرد ما در چنین شرایطی به شناخت عمیق از هویت و موجودیت ما بازمیگردد.  

در شرایط حال حاضر مردم ما؛ شاید بیش از هر زمان دیگری احساس بی کسی و تنهایی کنیم زیرا وقتی که احساس میکنیم که هر چه تلاش میکنیم ثمره و نتیجه مورد نظرمان حاصل نمیشود شاید آسان ترین کار احساس بی کسی و نا امیدی باشد در صورتیکه فرزندان خدا باید از هویت حقیقی خود آگاه بوده و هرگز تصور نکنند که به حال خود رها شده اند. چنین تصوری دقیقا خواست و هدف دشمن ما؛ شیطان میباشد که تمام تلاش خود را بکار میبرد تا این حس تنهایی و نا امیدی را در ما تقویت کند مبادا با تکیه بر جایگاه فرزندی خدا و هویت عمیقی که او به ما میبخشد قادر باشیم تا از بحران ها با پیروزی و سربلندی خارج بشویم.  

زمانیکه در زندان حکومت بودم بشدت احساس تنهایی و نا امیدی میکردم و هر روز در غم و اندوه اینکه کسی را ندارم که به فکر من باشد سپری میکردم. شبی در خلوت خود اشک میریختم و برای خود دلسوزی میکردم که ناگهان احساس کردم ندایی از درونم فریاد میزند که تو بی کس و تنها نیستی؛ امید تو من هستم. همین باعث شد تا بتوانم دوران سخت و طاقت فرسای محکومیت خود را با امید به آینده ای روشن سپری کنم و زمانیکه از حبس آزاد شدم انگار که شخص جدیدی در من متولد شده بود. از آن روز آموختم که در کوره های زندگی هرگز تنها نخواهم بود و حضور خدا هر لحظه با من خواهد بود. چه در شادی ها و چه در غم و اندوه؛ چه در پیروزی ها و چه در شکست ها.  

کلام خدا برای ما نقش راهنما و هادی زندگی ما را دارد. در آیاتی که در بالا به آن اشاره داشتم در آیه  ۱۷ میبینیم که خود خداوند ما عیسی مسیح متحمل رنجهای بسیاری گردید اما جلال او را نیز در سراسر کلام خدا شاهد هستیم و او به ما وعده میدهد که اگرچه همچون او در این زندگی متحمل سختیهای بیشماری میشویم ولی در عین حال در جلال و شکوه او نیز سهیم خواهیم بود. سهیم شدن در جلال او امیدی است که ما ایمانداران را قوت میبخشد تا در بحرانها و سختی های زندگی بتوانیم با نگاه به آینده آنچه که شایسته ما است را بجا بیاوریم.  

 پس دل قوی داریم و بدانیم که درد ها و رنجهای زندگی همیشگی نخواهند بود و حتی در دل این سختیها و مصیبتها هرگز تنها نخواهیم بود بلکه حضور دایمی او را در کنار خود خواهیم داشت. 

در خاتمه با این بیت زیبا از حافظ مطلب را به پایان میبرم. 

هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق        ثبت است بر جریده عالم دوام ما 

نویسنده: کشیش مهیار ابراهیمیان

www.mykelisa.com.