بسیاری از ما مسیحیان برای انتخاب مسیرهای زندگی و تصمیم‌های روزانه خود، به دنبال تشخیص اراده خدا می‌باشیم و گاهی منتظر می‌مانیم، تا به وضوح آن را دریافت کرده و سپس قدم برداریم.  

سی اس لوییس می‌گوید:  

«در آخر دو دسته از مردم وجود خواهند داشت. آنهایی که می‌گویند: خدایا اراده تو انجام شود! و دسته‌ای که در آخر خدا به آنها می‌گوید: اراده تو انجام شد! که آنان در جهنم خواهند بود، و این یک انتخاب است.» 

این‌که هر ایمانداری قلباً انجام اراده خدا را خواهان است، موضوعی غیر قابل انکار می‌باشد، اما این فرآیند نیازمند دو بخش است:  

۱- شناخت اراده خدا 

۲- انجام اراده خدا 

بنابراین، ما باید ابتدا، خواست خدا را بشناسیم و سپس آن را انجام دهیم. بهترین و ساده‌ترین راه این است که، آنچه را که او به ما در کتاب مقدس گفته است، انجام دهیم.  چهار انجیل (متی، مرقس، لوقا و یوحنا) سخنان عیسی را در زمانی که او روی زمین بود، با ما در میان می‌گذارند.  ما می‌توانیم از موعظه‌ها و آموزه‌های او در کتاب مقدس، بیاموزیم و آنها را در زندگی خود به کار ببریم. مسیح، حتی چگونگی دعا کردن را به ما آموخت: 

«پس شما این‌طور دعا كنید: 'ای پدر آسمانی ما، نام تو مقدّس باد. پادشاهی تو بیاید. ارادهٔ تو همان‌طور كه در آسمان اجرا می‌شود، در زمین نیز اجرا شود. نان روزانهٔ ما را امروز به ما بده. خطاهای ما را ببخش، چنانکه ما نیز خطاکاران خود را می‌بخشیم. ما را در وسوسه‌ها میاور بلکه ما را از شریر رهایی ده، زیرا پادشاهی و قدرت و جلال تا ابدالآباد از آن توست. آمین.'» متّی۹:۶-۳۳  

ما مسیحیان این دعا را با ایمان می‌خوانیم و هر بار این آیه را تکرار می‌کنیم که «اراده تو انجام شود.» با این‌حال برای تحقق این دعا باید قدم برداریم، و این قدم، داشتن رابطه‌ای منظم و عاشقانه با خداوند است. با تداوم ارتباط با او و درک کلام او، هر روزه بیش از پیش، قلب او را درک می‌کنیم، و با شناخت بیشتر او، می‌توانیم تشخیص دهیم که کدام مسیر از اراده او خارج هست و یا نیست.  

خدا ما را با حکمت و تدبیر برکت داده است و انتظار دارد از آنها بهره ببریم. هر کدام از ما، شرایط خود را می‌دانیم و نقاط قوت،‌ ضعف، استعدادها و توانایی‌هایمان را می‌شناسیم. خدا، مسیری بر سر راه ما قرار نمی‌دهد، که قلباً آن‌ را دوست نداریم. به طور مثال، خدا ما را مجبور نمی‌سازد که انتخابمان رشته تحصیلی باشد که به آن علاقه‌مند نیستیم و یا ازدواجی باشد که نسبت به آن محبتی در قلب خود احساس نمی‌کنیم! خواست خدا، تصمیمی است که طبق معیارهای او و اراده آزاد انسانی ما گرفته شده باشد. ما باید بتوانیم تصمیم بگیریم و مسئولیت آن را بپذیریم. که یکی از نشانه‌های بلوغ شخصیتی و روحانی، مسئولیت‌ پذیری است. 

نکته مهم دیگر این است که خدا، نمی‌خواهد ما از دری وارد شویم، که هیچ قدمی از آن روشن نیست، و نمی‌خواهد بر اساس موضوعی که نمی‌دانیم، تصمیم بگیریم؛ بلکه، او طبق آنچه که بر ما مکشوف ساخته است، انتظار حرکت دارد. اگر هیچ چشم اندازی از مسیر پیش رو نداریم و نشانی از خدا، دریافت نکرده‌ایم، شاید او می‌خواهد در همان‌جا بمانیم و به او اعتماد کنیم.  

خدا با ارائه موضوعاتی مهم، راه‌هایی برای تشخیص به ما داده است: 

– او احکامش را به ما داده؛ 

– راه و روش یک زندگی درست و اخلاق‌مدار را برایمان روشن ساخته؛ 

– رازها و حقایق کلیسا را بر ما آشکار کرده؛ 

– راه‌های سعادت را به ما نشان داده؛ 

– و از همه مهمتر، عیسی مسیح، طریق اطاعت و محبت را بر ما مکشوف ساخته است. 

خدا معیارهای کافی در اختیار ما قرار داده است و اگر بر اساس این معیارها دری به سوی ما باز نیست، شاید زمانی هست که باید بایستیم و منتظر خداوند باشیم. در چنین شرایطی دعوت خدا از ما این است که شکر‌گزار بوده، در بلاتکلیفی‌ها به او اطمینان داشته باشیم و طبق آنچه که با شفافیت بر ما آشکار ساخته، زندگی کنیم. 

در هر وضعی شکرگزار باشید، زیرا این است ارادۀ خدا برای شما در مسیحْ عیسی» تسالونیکیان۱۸:۵  

 چگونه اراده خدا را تشخیص دهیم؟ 

یکی از راه‌های موثری که در پاسخ به این سوال کمک می‌کند، تجربیات کلیسا در طی قرون گذشته می‌باشد. حکمت مسیحی که در زندگی و تعالیم پدران کلیسا تجسم یافته است، دو چیز را به ما می گوید که به این سؤال مربوط می شود. 

 اول، آنها به ما می گویند که خدا نه تنها ما را به طور کلی می‌شناسد و دوست دارد، بلکه به تمام جزئیات زندگی ما اهمیت می‌دهد. بنابراین ما باید در همه چیز، اعم از کوچک و بزرگ، به اراده او قدم برداریم. دوم، آنها به ما می‌گویند که خدا به ما اراده و عقل آزاد داده است؛ زیرا می‌خواهد از آن برای تصمیم‌ گیری‌ها، استفاده کنیم. آگوستین نوشته معروفی دارد که می‌گوید: 

 «خدا را دوست بدار و [سپس] آنچه را که می‌خواهی انجام بده.» 

 به عبارت دیگر، اگر واقعاً خدا و اراده او را دوست داشته باشیم، آنچه را که قلباً دوست داریم، در واقع همان است که خدا می‌خواهد. زیرا بر اثر تداوم این رابطه عاشقانه، علایق و خواسته‌های ما بر اراده خدا منطبق خواهند شد. 

 چند اصل کلی برای تشخیص اراده خداوند: 

 ۱. همیشه با داده‌ها شروع کنیم. 

با آنچه مطمئن هستیم آغاز کنیم.  مجهول را با معلوم، و نامطمئن را با یقین بسنجیم. آدم و حوا، به این اصل در باغ عدن توجه نکردند و دستور و هشدار صریح خدا را در مقابل حیله پنهان شیطان، نادیده گرفتند. 

۲. اجازه دهیم قلب ما، ذهنمان را تغییر دهد.   

بگذاریم عشق ما به خدا، فکر ما را در تشخیص اراده او تربیت کند. عیسی مسیح این اصل را در انجیل یوحنا به فریسیان تعلیم می‌دهد. 

«کسی‌که مایل باشد ارادهٔ او را انجام دهد خواهد دانست كه تعالیم من از جانب خداست یا من فقط از خود سخن می‌گویم.» یوحنا ۷:۱۷  

 آنها نمی‌توانستند تعالیم او را درک کنند و او اولین اصل علم تفسیر را به آنها داد، که اگر اراده شما در انجام اراده پدرم بود، شما تعلیم دادن مرا درک می‌کردید. مقدسین کتاب مقدس را بهتر از دیگران درک می‌کنند، زیرا آنها نویسنده اصلی آن، خدا را با تمام دل خود دوست دارند و سخنانش را با کمک قلب و ایمانشان درک می‌کنند. 

 ۳. راهی که در اراده خداست، نشانه‌هایی دارد. 

می‌توان این هفت نشانه را در نظر داشت: که آن راه (۱) مطابق تعلیم کتاب مقدس، (۲) در راستای تعالیم کلیسا، (۳) مورد تأیید حکمت و عقلی که خداوند به ما بخشیده، (۴) موقعیت مناسب، یا شرایطی که منطبق بر استعدادها، آرزوها و یا تلاش‌هایمان است و می‌توان دست خدا را در آن حس کرد،‌ (۶) طبق وجدان ما (حس ذاتی ما از درست و نادرست) (۷) و در راستای دعاهایمان باشد. 

 ۴. به دنبال ثمره روح باشیم. 

اگر خشمگین، مضطرب و نگران هستیم و یا بدون عشق، شادی و آرامش می‌باشیم، نمی‌توانیم اطمینان کسب کنیم که این مسیر در اراده خدا است. چنانچه آن مسیر بخشی از اهداف خداوند برای زندگی ما باشد، حتی در سختی‌ها، محبت آمیز و سرشار از صلح خواهد بود. 

 و‌ در آخر به یاد داشته باشیم، که ایمان و اعتماد ما به این نیست که خدا هر لحظه به ما خواهد گفت که چه کارهایی را باید انجام دهیم؛ بلکه، ایمان ما این است، که او همواره و در هر جا با ماست و هرگز ما را به حال خود رها نخواهد کرد. پس همواره او را بپرستیم، با تمام دل محبت کنیم و اولویت ما در حضور او ماندن باشد، که حاصل این رابطه مقدس، تبدیل مسیرعلایق و آرزوهای ما به افکار و اهداف نیکوی او در این سفر بی‌نظیر و عاشقانه خواهد بود.