در اواخر قرن اول، پولس رسول به کلیسای غلاطیه نوشت: «امّا چون زمان مقرر به کمال فرا رسید، خدا پسر خود را فرستاد که از زنی زاده شد و … (غلاطیان ۴:۴)، و بدین ترتیب حقیقتی را که با جزئیات بسیار بیشتر در کتاب نوشته شده بود، اعلام کرد. اناجیل متی و لوقا، هر دو داستان تولد عیسی را بیان می کنند؛ که عیسی ناصری، پسر خدا، پسر مریم، باکرهای که با یوسف نامزد شده بود، به دنیا آمد. از بین دو گزارش، گزارش لوقا مفصلتر است. واقعیتی که در پرتو صلاحیت و اقتدار او به عنوان یک مورخ قابل توجه است. (مطالعه انجیل لوقا، باب ۱ و ۲ پیشنهاد میشود)

رمز و راز تجسم، رویداد تغییر دهنده و تاریخی لقاح و تولد پسر یگانه خداست. واژه تجسم به معنای تن گرفتن است. شخص دوم تثلیث اقدس به قدرت روح القدس و اطاعت مریم باکره در تاریخ بشریت جسم گرفت. این راز حضور خداوند در میان ما در زمان و مکان است.

تولد از باکره

میلاد مسیح از باکره را باید به عنوان نشانه معاد شناختی ظهور ملکوت خدا درک کرد. این خود خداست که نویسنده بزرگترین اتفاق تاریخ است، و به قرن ها سکوت، که به نظر میرسید خدا خود را از انسان دور نگاه داشته است، پایان میبخشد. اکنون این آیت، ابتدا به مریم و سپس به کل جامعه ایمانی، نشان دهنده مداخله خداوند در خلقت خود میباشد. مداخلهای که حکایت از عصر جدید، برکات جدید، مکاشفه جدید و رابطه جدید با خدا را دارد. این نشانه حضور خود او در میان مردمان، در شخص شیرخوار بیت لحم است. تولد از باکره، آیتی عینی از امانوئل است. «خدا با ماست.»

تولد از باکره اولین نشانه از بسیاری از آیات در زندگی مسیح است. این تولد، رازی است که در نهایت فراتر از درک و تحلیل بشر است. این رمز و راز نشان ردپای خداست. راز تولد از باکره تنها بخشی از سر عظیم و غیرقابل درک، تجسم خدا در مسیح است.

میلاد عیسی، آغاز حضور پسر خدا در خلقت نیست. بلکه مسیح از ازل پسر خداست و این حقیقت است که ولادت از باکره به عنوان عمل عظیم خدا را موجب میشود. پسر بودن ازلی عیسی، هم مفهوم تولد معجزه آسای او را بیان میکند و هم به آن جلال میبخشد. رمز و راز تولد از باکره قدرت خود را از

راز ازلی پسر نشأت میگیرد و به عنوان نشانهای برای اعلام حقیقت نجات و لزوم پرستش نوزاد بیت لحم عمل میکند.

اعتقاد به اینکه خدا در شخص عیسی مسیح انسان شد، مرکزیت ایمان ماست. در این رویداد خارق العاده در تاریخ نجات، خداوند هدیهای غیر قابل تصور به ما داد. خدا با پذیرفتن بدن انسانی، ارزش واقعی ما را به عنوان فرزندانش نشان داد و به ما نمونه کاملی داد که چگونه او را دوست داشته باشیم.

واقعه تجسم با یک بشارت آغاز شد. بشارت فرشته به مریم! و هنگامی که مریم رضایت خود را اعلام کرد، او عیسی را آبستن شد. خدا انسان شد. واقعیتی که تنها برای مریم در آن زمان به دلیل پیوند منحصر به فرد او با کودکِ متولد نشده و فیض روح القدس شناخته شده بود. اما در کریسمس، عیسی به دنیا آمد و تجسم بر همه مردم آشکار شد. خدا دیگر در یک راز پنهان نبود. حقیقت تجسم هنگام تولد برای همه مردم قابل مشاهده شد. در واقع تولد عیسی مکاشفه جهانی عهد جدید بود.

کریسمس، جشن تجسم عیسی است. شور و هیجان این فصل که درختان، شیرینیها و تزئینات و … هستند، به دلیل داستان تولدی فروتنانه و واقعیتی خیره کننده میباشند، که تنگیری پسر ازلی خداست! این تجسم و انسان شدن خداوند، حقیقتی باشکوه است که اغلب در میان این جشنها، مجالس و هدایا نادیده گرفته میشود. بنابراین، بیاییم که به خصوص در این ایام مبارک، عمیقاً در مورد تجسم خداوند تعمق کنیم.

تجسم، نشانی از فروتنی

عیسی یک پادشاه معمولی نیست، او نه برای خدمت شدن، بلکه برای خدمت کردن آمد. (مرقس ۱۰: ۴۵) فروتنی او از ابتدا تا انتها، از بیت لحم تا جلجتا نمایان بود. پولس رسول از فروتنی مسیح مینویسد: «اگرچه او از ازل دارای الوهیّت بود، ولی راضی نشد كه برابری با خدا را به هر قیمتی حفظ كند، بلكه خود را از تمام مزایای آن محروم نموده، به صورت یک غلام درآمد و شبیه انسان شد. چون او به شكل انسان در میان ما ظاهر گشت، خود را فروتن ساخت و از روی اطاعت حاضر شد مرگ -حتّی مرگ بر روی صلیب- را بپذیرد.» فیلیپیان ۶:۲-۸

نبوت

تجسم خداوند، یک اتفاق نبود، بلکه در عهد عتیق و مطابق با نقشه ازلی خدا پیشگویی شده بود. یکی از واضحترین متونی که الوهیت و انسانیت مسیح را پیشگویی میکند در کتاب اشعیای نبی است:

«برای ما فرزندی زاییده، پسری به ما داده شده است و او بر ما سلطنت خواهد کرد. اسم او «مشاور عجیب، خدای قدیر، پدر سرمدی و شاهزادهٔ صلح و سلامتی» خواهد بود.» اشعیا ۶:۹

در این آیه، اشعیای نبی، از پسری میگوید که قرار است به دنیا بیاید، اما نامهای عجیب او به خدا اشاره دارد. تولد پسر و نامهای او کنار هم، نمایانگر الوهیت و انسانیت یک شخص است که او، «عیسی مسیح» است.

روح القدس

در تمام نقاط حساس زندگی و خدمت عیسی، روح، نقش کلیدی ایفا میکند. تولد از باکره، رویداد اولیه در زندگی عیسی مسیح است که به طور اساسی تحت تأثیر روح القدس قرار دارد. در تعمید، روح خدا بر پسر نازل شد تا او را برای کاری که پیش رویش بود توانمند سازد. در وسوسه، روح، عیسی را به بیابان هدایت کرد. هنگامی که عیسی اولین موعظه خود را انجام داد، نبوت اشعیا نبی را انتخاب کرد تا اعلام کند که «روح خداوند بر من است…» (اشعیا ۶۱: ۱؛ لوقا ۴: ۱۸)، و او در خدمت شفای خود اعلام میداشت که به واسطه روح خدا بود که این کارها انجام شد. پولس رسول، از کارکرد روح قدوس خدا، در رستاخیز مسیح سخن میگوید:

«و با رستاخیز از میان مردگان، به سبب روحِ قدّوسیت، به مقام پسر قدرتمند خدا منصوب شد، یعنی خداوند ما عیسی مسیح.» رومیان ۱:۴

بنابراین، میتوان تاثیر روحالقدس را در تمام جوانب تجسم مشاهده کرد.

هدیه کریسمس

خدا در کریسمس، هدیه ای بزرگ، که پسرش میباشد را به ما میدهد، تا او جان خود را فدا کند، که ما بخشیده شده و شفا یابیم. ما با پذیرش این فیض و توبه از گناهانمان تصدیق میکنیم که نیازمند نجات دهنده خود هستیم. دعای ما در این ایام مبارک میلاد مسیح، این است که قدردانی و شکرگزاری عمیقتری داشته باشیم که این هدیه برای من و شما است!

خداوند میخواهد وارد همه جنبههای زندگی ما شود، او میخواهد زمانی که ما شاد هستیم با ما باشد، او میخواهد هنگامی که در حال مبارزه هستیم با ما باشد. چیزهایی که ما را می ترساند یا نگران میکند، او را نمیترساند! او با مهربانی بسیار، همچنین با قدرت عظیمی برای بخشش و شفا وارد زندگی ما میشود.

خدا در کریسمس اگر یک چیز از ما بخواهد، آن این است که با توبه به حضور او رویم و عیسی را به عنوان نجات دهنده، به قلب و زندگی خود دعوت کنیم و با یادآوری این راز عظیم اجازه دهیم هر روز از زندگی ما «میلاد مسیح» باشد. در واقع، شادی، شکرگزاری، و ستایش، ویژگی بارز روایت کتاب مقدس از تولد عیسی ناصری است.

و امروز پاسخ مریم، باید پاسخ کل کلیسا به مژده تولد مسیح باشد:

«جان من خداوند را میستاید و روح من در نجاتدهندهٔ من، خدا، شادی میکند،»

لوقا ۴۶:۱-۴۷

آمین.