هنگامی که در مقطعی از زندگی، غمگین و ناراحت هستیم یا از اتفاقاتی که ممکن است در آینده رخ دهند، در نگرانی و اضطراب به سر می‌بریم؛ احساس نا‌امیدی و تنهایی به سراغمان می‌آید و حتی حس می‌کنیم کلماتی برای دعا کردن نداریم .در این اوقات بهترین راهکار، خواندن کلام خدا است. 

پدر آسمانی، برای محبت، آرامش، تشویق و یاری ما همواره آغوشش باز است. اگر آنچه کتاب مقدس در مورد شخصیت تغییر ناپذیر خدا می‌گوید که همانا عشق و فیض بی‌پایان او نسبت به ما می‌باشد را باور داریم باید به طور طبیعی، هنگامی که با غم و اندوه مبارزه می‌کنیم، به او پناه ببریم.

یکی از بهترین راه‌ها برای اینکه به خدا اجازه دهیم ذهن ما را تجدید کند، تعمق در کلام او است.  به هنگام تأمل در کتاب مقدس، بهتر است که ذهن خود را از احساسات شخصی خالی  کنیم و با حقیقت کلام خدا، پر می‌سازیم.

احساسات ما در واقع، تجلی بیرونی افکار و باورهای ما هستند. پس اعتماد به حقیقت کلام خداوند را به جای اعتماد به احساساتمان جایگزین کنیم.

 خدا خود را از طریق عطای کلامش بر ما مکشوف ساخته است و کلام مقدس خدا، می تواند در روزهای غمگین زندگی نیز راه نجات ما باشد.

با ما همراه باشید که ۱۰ حقیقت از کلام خداوند را با ایمان، اعلام کنیم.

خداوند، هرگز مرا رها نکرده است و در تمام سالهای زندگی از من مراقبت می کند.

من خدای تو هستم و تا زمانی که پیر شوی و موهایت سفید شوند مراقب تو خواهم بود من تو را آفریدم، از تو مواظبت خواهم کرد، من به تو کمک می‌کنم و تو را خلاصی خواهم بخشید. ” اشعیا ۴: ۴۶ “

وقتی قلبم مرا محکوم می کند، در حضور خدا آرام می‌شوم. زیرا می‌دانم که او مرا محکوم نمی‌کند. 

از این خواهیم دانست که به حق تعلق داریم، و خواهیم توانست دل خود را در حضور خدا مطمئن سازیم؛ زیرا هر گاه دلمان ما را محکوم کند، خدا بزرگتر از دلهای ما است و از همه چیز آگاه است.

 ” اول یوحنا ۳: ۱۹ – ۲۰ “

من فرزند گرانقدر خدا هستم و نامم بر دستان او نوشته شده است. او هرگز مرا فراموش نخواهد کرد.  

آیا ممکن است مادر کودک شیرخوارۀ خود را فراموش کند، و بر پسر رَحِم خویش ترحم ننماید؟ اینان ممکن است فراموش کنند، اما من هرگز تو را فراموش نخواهم کرد. ببین، تو را بر کف دست‌هایم نقش کرده‌‌ام، و حصارهایت پیوسته در نظر من است. ” اشعیا ۴۹: ۱۵ – ۱۶ “

وقتی شب‌های پر درد را می‌گذرانم، یادآوری رحمت و محبت خداوند، امید صبحی آرام را به من می‌دهد. 

غضب او فقط یک لحظه‌ است، امّا رحمت او ابدی است. اشک‌های شبانه، صبحِ شادی در پی خواهد داشت.  ” مزامیر ۵: ۳۰ “

وقتی احساس غم و افسردگی بر جان من سنگینی می‌کند، به یاد می‌آورم که خداوند همیشه حاضراست، بارهای مرا بردارد و تسکینم دهد.  

بیایید نزد من ای تمامی زحمتكشان و گرانباران و من به شما آرامی خواهم داد.  ” متی ۲۸: ۱۱ “

 هنگامی که در اضطراب و اندوه، تجربه انزوا و تنهایی دارم. به یاد می‌آورم که خداوند من را تنها نگذاشته است، او به فکر من است و یاری او با من خواهد بود. 

بار تمام نگرانی‌های خود را به دوش او بگذارید، زیرا او همیشه در فكر شماست.  ” اول پطرس ۷: ۵ “

هنگامی که با موقعیت‌های دشوار روبرو می‌شوم، به یاد می‌آورم که خداوند در کنار من قدم می‌زند و مرا در مسیری درست هدایت می‌کند.

حتّی هنگام گذشتن از درّهٔ تاریک مرگ، از چیزی نمی‌ترسم، زیرا تو همراه من هستی، عصا و چوب‌دستی تو مرا حمایت خواهد کرد.  ” مزامیر ۴: ۲۳ “

گاهی احساس می‌کنم که در گودالی عمیق گرفتار شده‌ام و قلبم پر از درد می‌شود، اما وقتی چشمانم را به خداوند می‌دوزم؛ امید و ایمان، قلبم را سرشار می‌سازد و می‌دانم که او مرا نجات خواهد داد. 

با صبر بسیار انتظار کشیدم تا خداوند مرا کمک کند. پس او گوش داد و ناله‌‌‌ام را شنید. او مرا از لجنزار و گودال هلاکت بیرون کشید و بر روی صخره‌ای مطمئن قرار داد.  ” مزامیر ۴۰: ۱- ۲ “

حتی هنگامی که در غم و اندوه هستم، خداوند مرا ترک نمی‌کند و همچنان محبت او با من است.  

خداوند نزدیک شکسته‌دلان است و آنها را از ناامیدی نجات می‌دهد. ” مزامیر ۱۸: ۳۴ “

با ایمان به اینکه خداوند همیشه در کنار من است، صرف‌نظر از مشکلاتی که ممکن است با آن روبرو شوم، آرامی دارم و عشق او این امکان را به من می‌بخشد که این آرامش را به دیگران نیز  انتقال دهم. 

 سپاس بر خدا، پدر خداوند ما عیسی مسیح كه پدری مهربان و منبع آسایش است. او ما را در تمام سختی‌ها و زحمت‌های ما آسودگی بخشید تا ما بتوانیم با استفاده از همان آسایشی كه خدا به ما عطا فرمود، كسانی را كه به انواع سختی‌ها گرفتار هستند، آسودگی بخشیم. ” دوم قرنتیان ۱: ۳- ۴ “

خداوند در دره‌های زندگی،درس هایی را به ما می‌آموزد که هرگز نمی‌توانیم، بر فراز بلندی‌ها یاد بگیریم.  گاهی اندوه، خواب شب را از ما می‌گیرد، اما فراموش نکنیم؛ ما تنها کسی نیستیم که در شرایط سخت قرار گرفته است. داوود نبی، احساسات، افکار و قلب خود را در مزامیر ثبت می کند.  او در مزمور ۴۲:۱۱ می‌گوید : چرا این‌قدر افسرده‌ام؟ چرا این‌قدر در مشکلاتم غرق شده‌ام. داوود نبی، قطعا می‌دانست که احساس افسردگی چیست، با این حال، آیه با این عبارت امیدوار کننده وعجیب به پایان می‌رسد: بر خدا امیدوار خواهم بود، و یک‌بار دیگر او را حمد خواهم گفت، خدای من و نجات‌دهندهٔ من.  او اراده خود را بر پرستش خداوند قرار داد، حتی در زمان‌های سخت!  

این یک انتخاب است و قدرت زیادی در آن وجود دارد که قلب و ذهن خود را معطوف مسیح کنیم و در طوفان‌های زندگی او را ستایش کنیم و وعده‌هایش را به یاد بیاوریم،  به حاکمیت او اعتماد کنیم. این بزرگترین قدم برای یافتن امید و شادی در روزگار ما است.

در خداوند شاد باشید.