زمانی که خدا، تو را از منطقه امن بیرون آورد.

دسامبر 1, 2022مقالات

در داستان زندگی هر شخص، یک لحظه تعیین کننده وجود دارد، که به نظر میرسد، همه چیز در حال تغییر است.

آیا تا به حال، لحظه ای را تجربه کرده اید، که از محیط راحت و امن خود خارج شده و هیچ چشم اندازی از شکست یا موفقیت، در مسیر پیشرو نداشته باشید؟

همه ما، یک منطقه امن داریم، جایی که در آن احساس امنیت و آرامش میکنیم، حتی اگر ایده آل نباشد! اما گاهی، خدا، ما را از منطقه امن مان فرا میخواند تا بتواند چیز بهتری به ما بدهد.

با ما همراه شوید تا در این باب کمی تأمل کنیم.

روانشناسی

از نظر روانشناسی، خروج از منطقه امن، مستلزم انجام کاری است، که شخص را ناراحت میکند. این به معنای انجام کارهایی است که او در مقابل آنها مقاومت میکند، آنها را دوست ندارد و یا حتی از آنها میترسد. تا زمانی که چنین احساساتی با شخص همراه باشد، طبیعتاً در منطقه امن خود راحت و آسوده میماند.

ماندن در منطقه امن، خلاقیت و ریسک پذیری را از شخص میگیرد و دروازه های موفقیت را به روی او خواهد بست. این واقعیت وجود دارد، که اگر کاری انجام ندهید، هیچ موفقیتی نصیبتان نخواهد شد. افرادی که در منطقه امن خود، محصور هستند، توانایی و اراده انجام کارها و رو به رو شدن با چالشها را ندارند؛ به همین دلیل پس از هر شکست، امید خود را از دست داده و در مسیر نامناسب قرار میگیرند. بنابراین اگر شخص خواهان موفقیت است، لازم است از منطقه امن خود، خارج شود.

چگونه در این مسیر از اراده خدا اطاعت کنیم؟

زمانی که خدا میخواهد، از منطقه امن مان حرکت کنیم و وارد شرایطی دشوارتر شویم، لازم است، از نگرانی و دو دلی رها شویم و موانع ذهنی را پشت سر بگذاریم. لازم است، به جای ترس از اینکه شایسته، خوب یا کافی نباشیم، با اراده ای مستحکم به سمت شکوفا شدن توانایی خود در مسیح، قدم برداریم.

با اینحال که هیچ آگاهی از اینکه خدا ما را به کجا خواهد برد، نداریم، در هر قدم دعا کنیم، و بگذاریم خدا، ما را از منطقه امن خود بیرون برده و به ما نشان دهد که با او قوی، شجاع، خوب، شایسته و به اندازه کافی توانا هستیم. بگذاریم جلال او در ضعفهای ما نمایان شود و خود را در او حتی خارج از شرایط راحت خود، پیروز بیابیم.

«وقتی تو از آبهای عمیق میگذری، من با تو خواهم بود. مشکلات بر تو چیره نخواهند شد. وقتی از میان آتش رد شوی، نمیسوزی، و سختیها به تو صدمهای نخواهند زد.» اشعیا ۴۳:۲

خدا برای ما نقشه و هدفهایی دارد؛ که بزرگتر از آنچه که تصور میکنیم، هستند و ما باید با ایمان و اعتماد از او پیروی کنیم، تا اهداف او در زندگی ما نمایان شوند.

اما آیا به قدر لازم به کلام خدا ایمان داریم، که آنچه او میگوید را انجام دهیم؟ آیا باور داریم که خداوند به وعده هایش عمل خواهد کرد؟

کلام خدا در رساله افسسیان میفرماید:

«بنابراین، من در برابر پدری زانو میزنم كه هر خانواده در آسمان و زمین نام خود را از او گرفته است و دعا میکنم كه از گنجهای جلال خود به شما ببخشد تا به وسیلهٔ روح او در درون خود قوی و نیرومند شوید،» افسسیان۱۴:۳-۱۶

دعای ما نیز باید اینگونه باشد، و باور داشته باشیم که اگر مسیری در راستای اهداف خداوند باشد، گرچه سخت و نا امن به نظر رسد، او از منابع نامحدود خود، هر آنچه را که نیاز داشته باشیم، فراهم خواهد ساخت. او به ما قوت میبخشد، تا از منطقه امن خود خارج شویم و از دستورات او پیروی کنیم.

زمانی که اراده خدا، خروج از محیط امن، برای ما باشد، خود او در تمام آن مسیر در داستان ما حضور خواهد داشت و کنار ما خواهد بود. او به ما توانایی و قدرت میبخشد تا کارهایی را که برای آنها خوانده شده ایم، به انجام رسانیم.

کلام خدا

در کتاب مقدس، داستان خروج قوم خدا از مصر را میخوانیم. برای آنان، مصر، منطقه امن بود. گرچه ایده آل نبود و آنها به عنوان برده زندگی میکردند و مشتاقانه به ندای نجات موسی پاسخ دادند، اما وقتی سرخوشی اولیه رهایی، از بین رفت و با سختیهای سفر به سرزمین موعود مواجه شدند، ایمانشان متزلزل شد.

آنها به جای توکل به خدا، برای تامین نیازهایشان، شروع به کینه توزی از موسی نبی کردند؛ که آنها را با محبت و تحمل سختی، از مصر خارج کرده بود.

«و گفتند: «ای کاش خداوند ما را در سرزمین مصر میکشت. زیرا در آنجا میتوانستیم در کنار دیگهای گوشت بنشینیم و غذای سیری بخوریم. امّا تو ما را به این بیابان آوردهای تا از گرسنگی بمیریم.»» خروج ۱۶:۳

سپس خداوند به شکلی غیرمنتظره، برای خوراک آنان، گوشت و نان فرستاد. بلدرچین و نانی که کاملاً خارج از تجربه بشری بود و بنی اسرائیل نمیدانستند، آن را چه بنامند.

قرنها بعد، هنگامی که مردم به دنبال عیسی مسیح، وارد صحرا شده و گرسنه شدند، او نیز با چند برابر کردن معجزه آسای نانهایی که همراه خود داشتند، نان را به روشی کاملاً عجیب برای آنها فراهم کرد. این معجزه خداوند عیسی، باعث شد که آنها حتی بیشتر به دنبال او در بیابان بروند، که معجزات بیشتری از این نوع را تجربه کنند. اما عیسی مسیح، قصد داشت، چیزی فراتر، به آنها بدهد. او تن خود را به عنوان «نان حیات» به ما بخشید.

«عیسی به آنها گفت: «من نان حیات هستم. هرکه نزد من بیاید، هرگز گرسنه نخواهد شد و هرکه به من ایمان بیاورد، هرگز تشنه نخواهد گردید.» یوحنا ۶:۳۵

خداوند در این آیات، به گرسنگی یا تشنگی فیزیکی اشاره نمیکند، بلکه به موضوعی عمیقتر اشاره میکند. او خود را «نان حقیقی از آسمان» معرفی مینماید؛ که به جهان «حیات» میبخشد.

این به ما نشان میدهد، که چگونه خدا ما را از منطقه امن و آسایش خود فرا میخواند. منطقه امن ما میتواند، زندگی در بردگی یا گناهی که در آن احساس امنیت میکنیم، باشد. و یا درگیر دغدغه های دنیوی مانند خوراک خوب و خانه ای گرم باشیم و نتوانیم تغییری در پیرامون خود، ایجاد کنیم. در حالیکه او ما را به رهایی از این نوع زندگی فرا میخواند، و اگرچه رهایی از گناه میتواند باعث ناراحتی و سختی ما شود، خداوند آنچه را که برای عبور از این آزمایشها نیاز داریم، نیز به ما خواهد داد. خدا ما را به یک زندگی آزاد و مقدس فرا میخواند. مقصد نهایی ما، سرزمین موعود واقعی و ابدی نیز در برابر ما قرار دارد. و اگرچه هنوز در این سفر با سختیهایی روبرو میشویم، میتوانیم به عیسی مسیح اعتماد کنیم، که همواره با ماست و نیازهای ما را برطرف خواهد کرد.

به بیانی دیگر، ما دیگر نباید مانند بردگی در مصر زندگی کنیم. در عوض، شجاعانه در مسیر پیش رو، قرار بگیریم و از عنایت خداوند در این زندگی و در خانه ابدی که او برای ما در آینده دارد، خوشحال و شکرگزار باشیم.

خروج از “منطقه امن”، هرچه که باشد، نکته مهم این است، که خداوند برای ما مأموریتی دارد که باید انجام دهیم، اگرچه ممکن است همیشه شرایط و مسیر مطلوب ما نباشد، ممکن است ناراحت کننده باشد، ممکن است به معنای پایین آمدن از کوهی باشد که می خواهیم آنرا بالا برویم، اما او برای انجام آن به ما فیض میبخشد. کافی است اطاعت کنیم و بدانیم زمانی که از «فضای امن» خود با اراده خدا، بیرون میرویم و قدم ایمان در عمل را برمیداریم، بیش از آنچه تصور کنیم، از لحاظ روحانی رشد خواهیم کرد و ایمانمان به ایمانی پویا تبدیل خواهد شد.

این مطلب را با دوستانتان به اشتراک بگذارید

«پس بگذارید نور شما بر مردم بتابد تا کارهای نیکتان را ببینند و پدر شما را که در آسمان است، بستایند.» مَتّی ۱۶:۵

0 Comments

‫ارسال نظر و دیدگاه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *