گذر از هر آزمایشی در زندگی می‌تواند، تجربه‌ای مفید و سازنده برای یک مسیحی، به همراه داشته باشد؛ و این مستلزم دیدگاه اوست که نسبت به این موضوع صحیح باشد. کتاب ایوب، به ما یادآوری می‌کند که سختی اجتناب ناپذیر است: 

 «بلکه آدمی برای مشقت زاده می‌شود، چنانکه شراره به بالا می‌جهد.» ایوب ۵: ۷  

همه ما، دست کم در نقطه‌ای از زندگی خود با آزمایشی روبه رو می‌شویم. بنابراین باید بدانیم، که چگونه از آن گذر کنیم.  ایوب با برخی از سخت‌ترین آزمایشات قابل تصور، روبرو شد.  فرزندان و چهارپایانش را از دست داد و بدنش دچار زخمهایی دردناک شد. همچنین او با همسری باقی ماند که هیچ همدردی با وی نکرد.  همینطور ابراهیم، ‌با سخت‌ترین آزمایشی که هر انسانی می‌توانست تحمل کند، روبرو شد.  آزمایش‌ها به ما یادآوری می‌کنند که بیش از اندازه به قدرت‌های خود اکتفا نکنیم. همچون پولس رسول که از خاری درون بدن خود صحبت می‌کند، که او را فروتنانه به خداوند وابسته نگاه داشته بود: 

«حتی اگر بخواهم فخر کنم، بی‌فهم نخواهم بود، زیرا حقیقت را بیان می‌کنم. امّا از این کار می‌پرهیزم تا کسی مرا چیزی بیش از آن مپندارد که در من می‌بیند و از من می‌شنود. امّا برای اینکه عظمت بی‌اندازۀ این مکاشفات مغرورم نسازد، خاری در جسمم به من داده شد، یعنی عامل شیطان، تا آزارم دهد و مرا از غرور بازدارد.» ۲قرنتیان 12:6-7 

 خدا اجازه می‌دهد که آزمایش‌ها، ما را متواضع نگه دارند و به فیض او و قوتی که عطا میکند وابسته سازند.  

همینطورآزمایش ها ما را قادر می‌سازند تا دیگران را در رنج هایشان یاری کنیم. کلام خدا در دوم قرنتیان ۱: ۳-۷ میفرماید:

«متبارک باد خدا، پدر خداوند ما عیسی مسیح، که پدر رحمتها و خدای همۀ دلگرمیهاست؛ که به ما در همۀ سختیهایمان دلگرمی می‌بخشد تا ما نیز بتوانیم با آن دلگرمی که از او یافته‌ایم، دیگران را که از سختیها می‌گذرند، دلگرم سازیم. زیرا همان‌گونه که از رنجهای مسیح به‌فراوانی نصیب می‌یابیم، به همان میزان نیز به واسطۀ مسیح از دلگرمی فراوان لبریز می‌شویم. اگر در سختی هستیم، به‌خاطر دلگرمی و نجات شماست، و اگر دلگرمیم، باز برای دلگرمی شماست، و این کارگر می‌افتد آنگاه که شما همان رنجها را که ما می‌کشیم با بردباری تحمل می‌کنید. امید ما دربارۀ شما استوار است، زیرا می‌دانیم همان‌گونه که در رنجهای ما سهیم هستید، در دلگرمی ما نیز سهیم خواهید بود.» 

بنابراین پس از گذر از دوران سختی، می‌توانیم به اشخاصی که رنجی مشابه دارند، دلگرمی داده و کمکشان کنیم.   

گذر از آزمایشها به ما می‌آموزد که، اعتماد ما به خداوند باید قدرتمندتر و پایدارتر از اعتمادمان به احساسات و تجربیات شخصی باشد. اعتماد داشتن به این معناست، که خداوند می‌داند ما را به کجا می‌برد و می‌تواند در آن مسیر ما را به خیریت و برکت برساند. ما در درک خود از موضوعات روحانی و تأثیر آنها بر زندگیمان مانند نوزادان هستیم؛ با این حال گاهی طوری رفتار می‌کنیم که گویی همه چیز را می‌دانیم.  وقتی از آزمایشات عبور می‌کنیم، چنانچه به خدا اعتماد و ایمان داشته باشیم، او در گذر از این شرایط به ما کمک خواهد کرد.  این حمایت عموماً گام به گام انجام می‌شود.  در حالی که از هر مرحله عبور می‌کنیم، درد و دشواری ناشی از رشد و به بلوغ رسیدن ادامه خواهد داشت.  بنابراین اگر همه مشکلات بلافاصله در اولین درخواست ما حل و فصل می‌شدند، نمی‌توانستیم رشد کنیم. 

با داشتن ایمان و اعتماد، ترس عبور از مشکلات را نخواهیم داشت، زیرا از طریق دریافت شکیبایی که از فضائل ثمره روح القدس می‌باشد، در هنگامی که خود را در مقابل مشکلات ضعیف می‌بینیم،  به واسطه عمل روح خدا، پایداری و شجاعت در ما نمایان می‌شود. 

«فیض من برای تو كافی است، زیرا قدرت من در ضعف تو كامل می‌گردد.» پس چقدر بیشتر با مسرّت به ضعف و ناتوانی خود فخر خواهم كرد تا قدرت مسیح مرا فرا گیرد.» دوم قرنتیان ۱۲:۹ . 

 روح القدس در آزمایشها به ما کمک می‌کند، تا آنچه را که از نظر اخلاقی درست است، انتخاب کنیم،

حتی زمانی که انجام آن کار برایمان دشوار است! و نیز می‌‍‌‌‌تواند به ما قدرت دهد تا در پیروی آنچه درست و خوب است، حتی زمانی که احساس ضعف می‌کنیم، استقامت کنیم. او به ما قدرت می‌دهد تا برای خوبی‌ها و درستی‌ها ایستادگی کنیم.  حتی زمانی که خود را در محدودیت های انسانی خود، ناتوان می‌بینیم، با کمک روح خدا، می‌توانیم با صبر و شکیبایی رنج را تحمل کنیم. او به ما شجاعت می‌بخشد، تا به درون قلب خود نگاه کنیم و با تاریکی‌هایی که در آنجا می‌یابیم روبرو شویم، در نتیجه بر گناه خود غلبه کنیم و در خوبی رشد نماییم.  

سوالی که مطرح می‌شود این است که: چگونه می‌توانیم از این فرصت ها برای بلوغ روحانی خود استفاده کنیم؟  

با هم نگاهی کنیم به راهکارهایی برای تحمل آزمایش‌ها از طریق فیض خدا:  

گاهی اوقات شکرگزاری در شرایط دشوار، سخت‌ترین کاری است که می‌توانیم انجام دهیم.  کلام خدا می‌فرماید:  «در هر وضعی شکرگزار باشید، زیرا این است ارادۀ خدا برای شما در مسیحْ عیسی.» ۱تسالونیکیان 5:18  شکرگزاری به جای شکایت، مستلزم اراده و قربانی کردن امیال نفسانی است.  مزمور ۱۰۷: ۲۲ به درستی از این انتخاب در قالب یک قربانی صحبت می‌کند:  «برایش قربانی تشکّر تقدیم کنند و با سرودهای شاد، کارهای او را بیان نمایند!»  شکرگزاری در شرایط دشوار به این معنا نیست که خدا را بخاطر سختی ها شکر کنیم؛ بلکه بدان معناست که ما از خداوند برای برکاتی که در پس این آزمایشات، برایمان در نظر گرفته است، سپاسگزاری نماییم.  

 در کنار شکرگزاری، به ما آموزش داده شده است که در همه چیز شادی کنیم:  «همیشه در خداوند شاد باشید و باز هم می گویم شاد باشید» فیلیپیان 4:4  شکرگزاری خدا یک عمل ارادی است؛ اما شادی، پاسخی درونی است.  بنابراین می‌توانیم در عین حال که در سختی هستیم، شادمان نیز باشیم.  ما نمی‌توانیم از درد و رنج حاصل از یک موقعیت دشوار فرار کنیم؛ اما می‌توانیم در خدا و کارهای نیکویی که او در پس مشکلات انجام می‌دهد، شاد باشیم. ما باید سعی کنیم مزایای مثبتی را که می‌توان از طریق این موقعیت حاصل کرد، تشخیص دهیم. آزمایش ها به ما فرصت‌هایی می‌دهند تا خدا را بهتر بشناسیم و نام او را جلال دهیم. پولس رسول می‌گوید: «زیرا آنان که از روح خدا هدایت می‌شوند، پسران خدایند. چرا که شما روح بندگی را نیافته‌اید تا باز ترسان باشید، بلکه روح پسرخواندگی را یافته‌اید که به واسطۀ آن ندا درمی‌دهیم: «اَبّا، پدر.» و روحْ خود با روح ما شهادت می‌دهد که ما فرزندان خداییم. و اگر فرزندانیم، پس وارثان نیز هستیم، یعنی وارثان خدا و هم‌ارث با مسیح. زیرا اگر در رنجهای مسیح شریک باشیم، در جلال او نیز شریک خواهیم بود. در نظر من، رنجهای زمان حاضر در قیاس با جلالی که در ما آشکار خواهد شد، هیچ است.» رومیان ۸: ۱۴-18   

هنگامی که عیسی مسیح در بیابان مورد آزمایش قرار گرفت، با استناد به کتاب مقدس به هر وسوسه پاسخ داد.  به عنوان مثال، هنگامی که شیطان از مسیح خواست تا سنگ ها را به نان تبدیل کند، عیسی از تثنیه ۸: ۳ نقل کرد:  «…مکتوب است که انسان تنها به نان زنده نیست، بلکه به هر کلامی که از دهان خداوند صادر شود»  ما می‌توانیم از الگوی عیسی مسیح، پیروی کنیم و با اعلام حقیقت در مواجهه با آزمایش‌ها و وسوسه‌ها، با موفقیت در جنگ روحانی پیروز شویم. افسسیان 6:17 کلام خدا را به عنوان “شمشیر روح” توصیف می کند! تنها سلاح تهاجمی در زره روحانی ما.   کلام خدا اقتداری است که به وسیله آنها می توانیم وعده‌های او را دریافت کنیم، زیرا به ما گفته شده است: «اگر در من بمانید و کلام من در شما بماند، هرآنچه می‌خواهید، درخواست کنید که برآورده خواهد شد.» یوحنا 15:7  

شاید بزرگ‌ترین دلیلی که خدا اجازه می‌دهد در آزمایش‌های زندگی قرار گیریم، این است که ما به این نتیجه مهم برسیم که به خدا نیازمندیم. او مایل است در زندگی ما با قدرت عمل کند. بنابراین ما باید یاد بگیریم که همواره به فیض و یاری او وابسته باشیم.  او به تنهایی باید منبع قدرت، حفاظت و هدایت ما باشد.  در مزمور ۵۰: ۱۵ به ما گفته شده است:  “در روز مصیبت مرا بخوان، تو را نجات خواهم داد و تو مرا جلال خواهی داد.”  هدف خدا تقویت ایمان و دلبستگی ما به او است.  ما باید اعتماد کنیم که او به روشها و زمان بندیهای خود در جهت خیریت ما و جلال نام خود عمل خواهد کرد.  هنگامی که در مصیبت ها نام خداوند را می خوانیم، او ما را نجات خواهد داد. 

هنگامی که به فیض خدا پاسخ می‌دهیم و به خداوند عیسی مسیح ایمان می‌آوریم، تولدی تازه خواهیم داشت و روح القدس در ما ساکن می‌شود. او به ما آرامش می‌دهد و به حقیقت هدایت می‌کند و خدا،‌ کار عجیب تبدیل ما، در جهت به پری قامت مسیح رسیدن را آغاز می‌کند. همانطور که در ایمان خود بالغ می‌شویم، خدا از آزمون‌ها و آزمایش‌ها برای رشد شخصیت و ایمان ما استفاده می‌کند.  با گذر از آزمایشات، قدرت روح خدا را تجربه خواهیم کرد؛ که از طریق میوه روح در زندگی ما متجلی خواهد شد.  «امّا ثمره‌ای كه روح‌القدس به بار می‌آورد: محبّت، خوشی، آرامش، بردباری، مهربانی، خیرخواهی، وفاداری، فروتنی و خویشتنداری است كه هیچ قانونی كه برخلاف چنین كارها باشد، وجود ندارد.» غلاطیان 5: 22-23   در آخر آیاتی از کلام خدا در اول پطرس 4: 12-13 را بخوانیم و در آن تعمق کنیم: «ای عزیزان، از آزمایش‌های سختی كه برای امتحان شما پیش می‌آید، تعجّب نكنید و طوری رفتار ننمایید كه گویی امری غیر عادی برای شما پیش آمده است. در عوض، از اینکه در رنجهای مسیح شریک شده‌اید، شادمان باشید تا در وقتی‌که جلال او ظاهر می‌شود، شادی و خوشی شما کامل گردد.»  چنانچه فیض خدا را برای مقابله با آزمایش‌ها نپذیریم، ناگزیر تلخ خواهیم شد.  با این حال، اگر تصمیم بگیریم که به خدا اعتماد کنیم تا اهداف او را از طریق این سختی‌ها انجام دهیم، می‌توانیم از دام تلخی رها شده و در فیض و معرفت خداوند رشد کنیم.  و همواره این اطمینان را داشته باشیم که همه چیز در اراده نیکوی خداوند و برای خیریت ما پیش خواهد رفت.