اِریک گِیگِر و من^[1] در کتاب «کلیسای ساده»^[2] نشان دادیم که کلیساهای مؤثر، روند شاگردیِ مشخصی را بسط داده‌اند. یکی از گام‌هایِ کلیدی در این کلیساها، تمرکز بر مناسب انجام دادنِ چند کار و حذف مابقی در صورت امکان است. 

در حالیکه با دعا به دنبال راه‌هایی هستیم که کلیسای ما در مأموریت خود در دنیای دیجیتال با قوت پیش رود، ‌باید دقت کنیم که به دام مشغولیتِ کلیسایی گرفتار نشویم. خدا به‌طور خاص هر یک از جماعات ما را تجهیز کرده تا در دورهٔ بعد از قرنطینه پیش روند. اما نمی‌توانیم در هر کاری دست داشته باشیم.  

برای نشان دادن اضطرار بهتر است این موضوع را چنین بیان کنیم: نباید تلاش به انجام هر کاری داشته باشیم.

وسوسه می‌شویم آخرین اَدوات تکنولوژی را برای پخش جلسات خود به کارگیریم. خلاقیت در حال حاضر نیز به جریان افتاده است. بی‌شک در این بین از نتایج حاصلهٔ کلیساهایی می‌شنوید که ابزارِ تازه را به‌کار می‌گیرند و نتایج عالی به‌بار می‌آورند. اگرچه، باید پذیرایِ نظراتِ تازه و به‌کار بردن آنها باشیم، ولی نمی‌توانیم همه را به‌کار بگیریم. حقیقتاً اگر با پیش گرفتن چند راه مختلف، دست به افراط بزنیم، تأثیر اکثر آنها را کم‌رنگ می‌کنیم.

کلیساهای بعد از قرنطینه در کانال‌های مختلفِ اجتماعی حضور خواهند داشت. بسیاری ما را به سمت استراتژی‌هایِ مؤثرتر در فیسبوک هدایت می‌کنند. دیگران می‌گویند باید در توییتر استراتژیک عمل کنیم تا اطلاعات مختصر و مفیدی در مورد کلیساهایمان منتشر کنیم. گروهی از لزوم کانالِ یوتیوبِ فعال برای کلیسا دفاع می‌کنند. به‌تازگی شنیدم که گروهی به کلیساها می‌گفت اگر فعالیت استراتژیک در اینستاگرام نداشته باشند، تا چند وقت دیگر کسی با آنها ارتباط برقرار نمی‌کند. فعالیت در پینترست (Pinterest)، لینکداین (LinkedIn) و غیره هم به همین منوال است. 

اخیراً به دورهٔ آموزشیِ دیجیتال برای کلیساها برخوردم. این دوره کاربریِ بیش از ۴۰ رسانهٔ اجتماعی را آموزش می‌داد. حتی خواندن شرح جلسه هم برای من خسته‌کننده بود. 

اشتیاق کلیساها را دوست دارم که سعی دارند راه جدیدی‌ برای تأثیرگذاریِ بیشتر در حوزهٔ دیجیتال پیدا کنند. اما دامی که باید قبل از دوران قرنطینه از آن دوری می‌کردند، شاید به شکل‌های دیگر هنوز انتظار آنها را می‌کشد. وسیله ممکن است تبدیل به هدف شود. مشغولیت شاید جای تأثیرگذاری را بگیرد. فعالیت ممکن است نتایج را از دید دور کند. 

من و تیمم تا به حال با هزاران کلیسا کار کرده‌ایم و برای همه پیغامی ثابت داریم: سرِتان را با برنامه‌ها، خدمت‌های مختلف، و فعالیت‌هایی شلوغ نکنید که باعث می‌شوند نیتِ اصلی این تلاش‌ها را فراموش کنید. هدفِ همهٔ آنها انجام مأموریتِ بزرگ و اجرای فرمانِ بزرگ است. هدف آنها پر کردن روزی از هفته نیست. 

در حال حاضر نیز در دورهٔ بعد از قرنطینه، گرایش نسبت به مشغولیت دیجیتال را شاهد هستیم. برای بسیاری از رهبران، ترسِ از دست دادن^[3] واقعی و جاریست. کلیسای شما حقیقتاً باید نیرویی مأموریتی در دنیای دیجیتال باشد. اما نمی‌تواند همه کاری بکند و در هر کانال اجتماعی حضور داشته باشد. نمی‌تواند همهٔ ویژگی‌هایِ تازه در پخش آنلاینِ جلسات پرستشی را داشته باشد. نمی‌تواند در دنیای دیجیتال حضور مطلق داشته باشد. 

حوزه‌هایی را در دنیای دیجیتال پیدا کنید که می‌توانید در آنها عملکردی خوب داشته باشید. تلاش و تمرکز خود را جلب آن حوزه‌ها کنید. نگذارید وسوسهٔ مشغولیت یا سر و صدای دیجیتال شما را اغوا کند. مرتباً و با بی‌رحمی میزان تأثیر کلیسای خود را بسنجید و هنگام نیاز، تغییراتی ایجاد کنید. 

هر کاری که می‌کنید، مشغولیت را با تأثیرگذاریِ کلیسا در دنیای دیجیتال یکی ندانید، چون اغلب برعکس است. 

---

^[1] Thom S. Rainer

^[2] Simple Church

^[3] Fear Of Missing Out (FOMO)