در کتاب مقدس، از پیدایش تا مکاشفه، آیات بسیاری وجود دارد که خطرات حسادت را نشان می‌دهند. حسادت، تحت فرمان دهمِ خدا، مبنی بر طمع نکردن قرار می‌گیرد، و اغلب نقشی کلیدی در اتفاقات و ایجاد اختلافات در روایات برجستهٔ کتاب مقدس ایفا می‌کند. با هم به چند بخش از کلام خدا توجه کنیم.
کتاب مقدس
اولین قتلی که انجام شد با انگیزهٔ حسادت بود. در پیدایش ۱:۴-۱۶ قربانی قائن برای خدا قابل قبول نبود، در حالی که خدا از قربانی برادر او هابیل خشنود بود. خداوند به قائن توضیح می‌دهد که اگر آنچه که نیکوست انجام دهد پذیرفته می‌شود، و او را از اینکه انگیزه‌اش درست نبوده، آگاه می‌سازد. اما قائن، در عوض اینکه نگرش خود را تغییر دهد و بهترین‌های خود را به خدا تقدیم کند، بر برادرش حسد می‌ورزد و او را به قتل می‌رساند.
در نسل‌های بعد از قائن، حسادت همچنان منجر به اعمال شیطانی گردید. یعقوب نبی، دوازده پسر داشت. او به یکی از آن پسران که بیش از باقی دوست می‌داشت و نامش یوسف بود، جامه‌ای بلند و خاص داد، که باعث ایجاد حسادت در پسران دیگرش شد و اتفاقات بدی را رقم زد. تشویقتان می‌کنیم کلام خدا در کتاب پیدایش باب ۳۷ (این داستان در آنجا بازگو شده است) را مطالعه کنید.
ایوب ۲:۵ «براستی که خشم، احمق را می‌کُشد، و حسد، ساده‌لوح را از پا درمی‌آورد.»
این سخن را الیفاز، یکی از دوستان ایوب می‌گوید. اگرچه دوستان ایوب گاهی به اشتباه پند می‌دادند و هدف خدا را در زندگی و مصیبت‌های ایوب درک نمی‌کردند، اما گاهی هم حقایقی را بیان می‌کردند. در اینجا، الیفاز اشاره می‌کند که حسادت و ناراحتی نسبت به چیزهایی که مطابق میل تو نیست، آزاردهنده است و فقط زندگی را برایت تلخ و ویرانگر می‌سازد.
اول قرنتیان ۳:۳ «چون شما هنوز هم نفسانی هستید. وقتی حسادت و نزاع در میان شما هست، آیا این نشان نمی‌دهد كه نفسانی هستید و مثل سایر مردم رفتار می‌کنید؟»
در اوایل این رساله، پولس رسول از حسادت در میان اعضای کلیسای قرنتس انتقاد می‌کند، و آنرا نشانهٔ نفسانی بودن آنان می‌داند و نه شباهت به مسیح.
اول قرنتیان ۴:۱۳-۷«محبت بردبار و مهربان است؛ محبت حسد نمی‌برد؛ محبت فخر نمی‌فروشد و کبر و غرور ندارد. رفتار ناشایسته ندارد و نفع خود را نمی‌جوید؛ به آسانی خشمگین نمی‌شود و کینه به دل نمی‌گیرد؛ محبت از بدی مسرور نمی‌شود، امّا با حقیقت شادی می‌کند. محبت با همه چیز مدارا می‌کند، همواره ایمان دارد، همیشه امیدوار است و در همه حال پایداری می‌کند.»
در این آیات، پولس در باب عشق، که یکی از احساسات عمیق و حالات وجودی انسان می‌باشد شرح می‌دهد، که این فضیلت خداپسندانه، چیست. همینطور این آیات نشان می‌دهند که حسادت از محبت نیست.
یعقوب۱۴:۳-۱۶ «امّا اگر شما حسود و تندخو و خودخواه هستید، از آن فخر نكنید و برخلاف حقیقت دروغ نگویید. این حكمت از عالم بالا نیست. این حكمتی است دنیوی، نفسانی و شیطانی. چون هرجا حسد و خودخواهی هست، در آنجا بی‌نظمی و شرارت است.»
در این آیات نیز، کلام خدا حسد را حکمتی نفسانی و شیطانی می‌خواند.
عیسی از ما به عنوان مسیحیان و شاگردان می‌خواهد که تمرکز خود را بر او حفظ کنیم و از نگرانی‌های سطحی که باعث حسادت می‌شوند، دوری کنیم.
باید حواس ما معطوف به برکاتی باشد که از خداوند دریافت داشته‌ایم، و مدام آنها را به خاطر بیاوریم. به همین دلیل است که پولس رسول، مسیحیان کلیسای اولیه را تشویق کرد که برای هر چیز خداوند را شکرگزار باشند.
«در هر وضعی شکرگزار باشید، زیرا این است ارادۀ خدا برای شما در مسیحْ عیسی.» اول تسالونیکیان ۱۸:۵
تنها زمانی که از آنچه خدا برای ما انجام داده آگاه باشیم، می‌توانیم فضیلت شکرگزاری را در خود تقویت کنیم؛ که همواره درمانی برای حسادت است. حسادتِ گناه‌آلود در دلی که شکرگزار باشد جایی ندارد.
در نوشتار آینده کمی به بررسی مفهوم واژه «حسادت» در متن کتاب مقدس می‌پردازیم و به این پرسش پاسخ می‌دهیم که آیا در بخش‌هایی از کلام خدا، حسادت به عنوان یک فضیلت شناخته شده است؟
نویسنده: بهار
منابع: کلام خدا و تعالیم کلیسا
تشکر می‌کنم از تهیه این مقاله عالی، بسیار پربرکت بود.
با اشتیاق منتظر باقی مطلب هستم.
فیض مسیح با شما. 🙏🏼🌹