بین بودن و نبودن ما در دنیا باید فرقی وجود داشته باشد ، ما تا زمانی که زنده هستیم باید به بهترین نحو زندگی کنیم ، زندگی ما باید مانند موج های تکان دهنده بر روی زندگی دیگران تاثیر بگذارد .پس زندگی را جدی بگیریم ، ایمان مسیحی و تاثیر گذاری خودمان را بر دنیا ، کلیساها و جوامع مسیحی جدی بگیریم .ما نباید دائما تحت تاثیر عوامل خارجی باشیم ، ما باید بایستیم و باعث تغییر دنیا باشیم و در پی این نباشیم که زندگی یکنواخت داشته باشیم یلکه یک زندگی داشته باشیم که دنیا را تغییر دهیم .انسان هایی باشیم از هر موقعیتی که برای ما پیش می آید یادبگیریم و به دانش ، توانایی و استعدادهای خود بیفزاییم ، ما به روزی فکر کنیم که از این دنیا خواهیم رفت و می خواهند به یادبود ما مطالب و تاریخچه زندگی ما را بیان خواهند کرد ، پسس توجه کنیم که ما که بودیم ؟ چه کار کردیم ؟ چه طور زندگی کردیم ؟ پس بنشینیم و آنچه را که دوست داریم مردم در آن روز در مورد ما بگویند را بنویسیم و به سمت آن پیش رویم ، آینده رویایی خود را بنویسیم تا برای ادامه زندگی انگیزه داشته باشیم و رویاهای ما در مسیر واقعی شدن به پیش رود و به عنوان مسیحیان این افتخار را از دست ندهیم و برای عیسی مسیح بدرخشیم ، برای مسیح رادیکال و ریشه ای زندگی کنیم و زندگی در روزمرگی را رها کنیم و وقت را تلف نکنیم و از آن وقت گرانبهای خودمان در مسیر تحقق رویاها و آرزوهای خودمان حرکت کنیم ،گفته می شود که اگر روزانه دو ساعت و نیم برای موضوعی وقت بگذاریم ، ده سال بد شخصی خواهیم بود که در آن قسمت استاد و بسیار موثر خواهیم بود .پس وقت را در یافته ، زندگی را جدی بگیریم و برای مسیح بدرخشیم و رشد کنیم و بدانیم وقت اندک است و یاد نیکو تاثیرگذار از خودمان بر زمین جا بگذاریم
به همراه : شبان امیر جوادزاده
واعظ میهمان : ادوین کشیش آبنوس
رهبر پرستش : خواهر آرپینه اروجیان